Θέλεις desmo, γκάζι και δυνατότητες superbike. Θέλεις μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα φορτωμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Θέλεις να απολαμβάνεις οδήγηση στο δρόμο και να κάνεις χρόνους στην πίστα χωρίς τα άβολα κλιπ ον.
Θέλεις μια σπορ Ducati, αλλά δεν χρειάζεσαι τους 208 ίππους της V4. Όταν λοιπόν βάλεις όλα τα θέλω σου στη ζυγαριά, αυτή θα γράψει Streetfighter V2.
Οδηγούμε στον δρόμο και στην πίστα, την νέα Ducati Streetfighter V2 2022.
Παρότι ο V4 κινητήρας της Ducati αποσπά συνεχώς διθυραμβικά σχόλια για την απόδοσή του και όχι μόνο, η ιταλική φίρμα δεν άφησε ποτέ στην άκρη τον εμβληματικό της V2. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ξεχάσει τη διάταξη που έγινε σήμα κατατεθέν στο πέρασμα των χρόνων ούτε φυσικά και την εξέλιξη του Superquadro. Αντιθέτως, συνδυάζοντάς τον με ένα όνομα που μπορεί να αυξήσει την αδρεναλίνη σου στο άκουσμά του και μόνο, αποφάσισε να επεκτείνει ακόμη περισσότερο την γκάμα των σπορ μοτοσυκλετών της. Φυσικά μιλάμε για το Streetfighter. Ναι, τη ¨γυμνή¨ Panigale με το ψηλό τιμόνι. Η μοτοσυκλέτα που μπορεί να κάνει ακόμη και Superbikes να κρυφτούν απέκτησε μικρότερη V2 έκδοση και μόνο ενθουσιασμένοι ήμασταν ταξιδεύοντας προς τη Σεβίλλη, όπου θα οδηγούσαμε το νέο Streetfighter V2 στην επίσημη παρουσίασή του.
Για το εμπρός μέρος οι σχεδιαστές εμπνεύστηκαν από χαμόγελο του τζόκερ. Τα πίσω Led φώτα είναι γνωστά ήδη από την Panigale και σε περίπτωση απότομου φρεναρίσματος αναβοσβήνουν προειδοποιητικά.
Σχεδίαση: Μοτοσυκλέτα για... σαλόνια!
Για το εμπρός μέρος οι σχεδιαστές εμπνεύστηκαν από χαμόγελο του τζόκερ. Τα πίσω Led φώτα είναι γνωστά ήδη από την Panigale και σε περίπτωση απότομου φρεναρίσματος αναβοσβήνουν προειδοποιητικά.
Κοιτάζοντάς τη, σίγουρα θα σκεφτείς ότι μπορεί άνετα να κοσμεί το σαλόνι σου όπως πολλές άλλες Ducati και αυτό, παρότι ακούγεται κλισέ, είναι πραγματικότητα. Η νέα Streetfighter είναι μια αντικειμενικά όμορφη μοτοσυκλέτα και πώς να μην είναι άλλωστε, αφού η σχεδίασή της βασίζεται στη μεγαλύτερη Streetfighter V4, θυμίζοντας ένα minimal γλυπτό σμιλεμένο γύρω από τον κινητήρα. Αυτό σημαίνει ότι οδηγώντας τη, ακόμα και να θες, δεν περνάς απαρατήρητος. Τα κεφάλια γυρνούν σε κάθε πέρασμά της και όλες τις ώρες της ημέρας, μιας και οι σχεδιαστές της Ducati έχουν βρει τον τρόπο να ξεχωρίζει ακόμη και το βράδυ. Με το χαμόγελο του τζόκερ να διαγράφεται από τα φώτα ημέρας DRL, το μπροστινό μέρος είναι άκρως επιθετικό αλλά και πιο λείο από το αντίστοιχο της V4, αφού τα γνωστά αεροδυναμικά φτερά εδώ απουσιάζουν (υπάρχουν στον κατάλογο των αξεσουάρ). Οι κοφτερές γραμμές διατρέχουν όλο το μήκος της μοτοσυκλέτας και καταλήγουν στα γνωστά οπίσθια της Panigale, με τις μεγάλες οπές και τα χαρακτηριστικά Led φωτιστικά σώματα. Χαρακτηριστικό είναι και το μονόμπρατσο ψαλίδι σήμα κατατεθέν των γρήγορων Ducati, το οποίο αφήνει σε κοινή θέα την πανέμορφη 10κτινη ζάντα.
Ποιότητα κατασκευής: Απλά κορυφαία!
Η μικρή Streetfighter δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη μεγαλύτερη αδελφή της: τοφινίρισμα και η ποιότητα κατασκευής είναι απλώς κορυφαία, αφού τόσο τα υλικά όσο και η συναρμογή αυτών σε πλαστικά ή μηχανικά μέρη δεν αφήνουν περιθώρια για αρνητική κριτική, όσες ώρες και αν έχεις το βλέμμα σου καρφωμένο πάνω της. Το μοναδικό διαθέσιμο χρώμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το κόκκινο, ενώ εάν θέλεις να την κάνεις ακόμα πιο μοναδική θα βρεις πολλά αξεσουάρ στον μεγάλο κατάλογο της Ducati.
Με διαγώνιο 4,3 ιντσών η TFT οθόνη δεν εντυπωσιάζει με το μέγεθός αλλά με την ευκρίνεια της. Διαθέτει όμορφα γραφικά αλλά απουσιάζει ο δείκτης βενζίνης. Πίσω από αυτήν δεν θα δεις ατάκτως ερριμμένα καλώδια κλπ, αφού ένα κάλυμμα τα κρύβει, χωρίς να αλλοιώνει την εμφάνιση της μοτοσυκλέτας.
Οι μικρές διαστάσεις και το DNA της Panigale έπρεπε να συνδυαστούν με μια πιο φιλική θέση οδήγησης, αφού η Streetfighter V2 δεν προορίζεται μόνο για την πίστα. Το φαρδύ -ψηλότερο τιμόνι στη θέση των κλιπ ον είναι η εμφανής και η ουσιαστικότερη διαφορά, όμως δεν είναι η μόνη. Το εργονομικό τρίγωνο της νέας Streetfighter διαφέρει από την Panigale, απόρροια των χαμηλότερων και πιο μπροστά τοποθετημένων μαρσπιέ και της πιο πλατιάς-μακρύτερης σέλας, η οποία έχει πλέον και περισσότερο αφρώδες για μεγαλύτερη άνεση. Κάθεσαι πάνω και όχι μέσα στη μοτοσυκλέτα, με το σώμα σε πιο όρθια αλλά ταυτόχρονα επιθετική στάση (λιγότερο επιθετική από τη Streetfighter V4) και παρότι μπροστά σου βλέπεις ελάχιστο όγκο, έχεις στη διάθεσή σου τον απαραίτητο χώρο για να τοποθετήσεις σωστά το σώμα σου και να γίνεις ένα με τη μοτοσυκλέτα. Όπως και η μεγαλύτερη V4 έτσι και η V2 έχει τον απαραίτητο χώρο για τον συνεπιβάτη ο οποίος όμως θα περάσει σε δεύτερη μοίρα όταν δεις πόσο πολύ ταιριάζει το μονόσελο στη Streetfighter.
Οθόνη TFT: Κανόνας στα Ducati και την κατηγορία
Η TFT οθόνη είναι πλέον μια γνώριμη εικόνα σε κάθε Ducati. Στην περίπτωση της Streetfighter V2 έχει διαγώνιο 4,3 ιντσών και διακρίνεται για την ευκρίνειά της προσφέροντας οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να χρειαστείς (εκτός από δείκτη βενζίνης) μέσα από ένα μενού με όμορφα γραφικά. Από αυτήν επιλέγεις riding mode και κάνεις τις απαραίτητες ρυθμίσεις στα ηλεκτρονικά, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα για σύνδεση με smartphone μέσω του DMS (Ducati Multimedia System) όπου ο αναβάτης μπορεί να δεχτεί κλήσεις, μηνύματα ή να ακούσει μουσική αν και κανένα τραγούδι δεν συγκρίνεται με τον ήχο του V2.
Ο κινητήρας Superquadro προέρχεται αυτούσιος από την Panigale V2 και αποδίδει 153 ίππους με κοντύτερο όμως γρανάζωμα για πιο άμεση απόκριση. Για αυτούς που ζητούν επιπλέον δύναμη η λύση υπάρχει στον κατάλογο των αξεσουάρ από την Akrapovic, αφού η εξάτμιση τιτανίου ανεβάζει την απόδοση στους 157 ίππους, μειώνοντας ταυτόχρονα το βάρος κατά 7 ολόκληρα κιλά.
Με γονίδια Panigale V2
Για τη ¨μικρή¨ Streetfighter η Ducati επέλεξε τον γνωστό κινητήρα Superquadro με το δεσμοδρομικό σύστημα βαλβίδων. Ο V2 90 μοιρών που έχουμε δει και στην Panigale V2 έχει χωρητικότητα 955 κυβικών και αποδίδει 153 ίππους στις 10.750 σ.α.λ με 10.4 χλγμ ροπής στις 9.000 σ.α.λ καλύπτοντας φυσικά τις προδιαγραφές Euro 5, παρότι ο ήχος της εξάτμισης σε πείθει -ευτυχώς- για το αντίθετο. Οι μοναδικές διαφορές σε σχέση με την Panigale V2 εντοπίζονται στην τελική μετάδοση καθώς η Streetfighter φορά μεγαλύτερο πίσω γρανάζι (45 αντί για 43 δόντια) και στα Riding modes, αφού τα Race-Sport-Street αντικαταστήθηκαν από τα Sport-Road-Wet. Tα δύο πρώτα παρέχουν τη μέγιστη ισχύ με διαφορετική απόκριση στο γκάζι, ενώ το τρίτο μειώνει την απόδοση στους 110 ίππους για ολισθηρές συνθήκες.
Ηλεκτρονικά: Ίσως και το πιο εξοπλισμένο της κατηγορίας
Επιπρόσθετα, η νέα Streetfighter V2 είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα με κινητήρα Superquadro που χρησιμοποιεί διαφορετική χαρτογράφηση ανάλογα την επιλεγμένη σχέση στο κιβώτιο για ομαλή παροχή της δύναμης (στα modes Road και Wet). Φυσικά σε κάθε mode διαφέρει και η παρέμβαση των ηλεκτρονικών βοηθημάτων τα οποία, όπως σε κάθε Ducati, μόνο λίγα δεν είναι. Συναντάμε λοιπόν IMU 6 αξόνων που συνεργάζεται με traction Control 8 επιπέδων, wheelie control 4 επιπέδων, quick shifter με blipper για τα κατεβάσματα και ρυθμιζόμενο φρένο κινητήρα 3 επιπέδων, ενώ όλα τα παραπάνω μπορούν να απενεργοποιηθούν αν θέλεις να απολαμβάνεις ανόθευτες τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας.
Το ανεστραμμένο πιρούνι BPF της Showa συνεργάζεται άψογα με το στιβαρό πλαίσιο παρέχοντας σταθερότητα και σωστή πληροφόρηση σε όλες τις συνθήκες. Τα φρένα είναι δυνατά και ακούραστα ακόμα και στην πίστα.
Πλαίσιο: Μονοκόκ από την Panigale, κινητήρας ως ενεργό μέλος
Το παραδοσιακό χωροδικτύωμα αποτελεί παρελθόν για την οικογένεια των Streetfighter, αφού και η νέα V2 ακολουθεί πιστά τον δρόμο που χάραξε η Panigale. Υιοθετεί το μικρό αλουμινένιο monocoque πλαίσιο της Panigale V2 (το οποίο λειτουργεί και σαν φιλτροκούτι) χρησιμοποιώντας τον κινητήρα ως ενεργό μέλος του, με αποτέλεσμα η ζυγαριά να σταματά στα 200 κιλά (πλήρες υγρών). Από ατσάλινο χωροδικτύωμα είναι το υποπλαίσιο που είναι ελαφρώς ανασχεδιασμένο σύμφωνα με τις ανάγκες της νέας Streetfighter και με τη σειρά του συνδέεται στον κινητήρα.
Στο πίσω μέρος του κινητήρα εδράζεται και το αλουμινένιο μονόμπρατσο ψαλίδι το οποίο είναι κατά 16χιλ μακρύτερο από αυτό της Panigale V2, αυξάνοντας έτσι το μεταξόνιο, χωρίς όμως να μεταβάλλεται η κατανομή της μάζας αφού παραμένει στο 52% και 48% δίνοντας βάρος στο μπροστινό μέρος. Εκεί, συναντάμε ένα πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο πιρούνι 43χιλ BPF (big piston fork) της Showa, ενώ τον τομέα των αναρτήσεων ολοκληρώνουν το επίσης ρυθμιζόμενο και πλάγια τοποθετημένο αμορτισέρ της Sachs καθώς και το σταμπιλιζατέρ της ίδια εταιρίας. Για τα φρένα της μοτοσυκλέτας, η Ducati όπως είναι φυσικό εμπιστεύτηκε την Brembo. Συναντάμε δίσκους 320χιλ, ακτινική τρόμπα και τις ακτινικές δαγκάνες M4.32 της Panigale V2 (με διαφορετικό υλικό στα τακάκια για ομαλότερο δάγκωμα) στο μπροστινό μέρος, ενώ πίσω ο δίσκος είναι διαμέτρου 245 χιλ και συνεργάζεται με διπίστονη δαγκάνα.
ABS με ρυθμίσεις και απενεργοποίηση στον πίσω τροχό
Το Cornering ABS της Ducati δεν θα μπορούσε να λείπει, αφού δεν ξεχωρίζει μόνο για τα 3 επίπεδα παρεμβατικότητας αλλά και για τις υπόλοιπες λειτουργίες του, καθώς αποτρέπει την ανύψωση του πίσω τροχού ή επιτρέπει τα ελεγχόμενα γλιστρήματα του (slide by brake) ανάλογα την επιθυμία του κάθε αναβάτη. Όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά βοηθήματα το ABS μπορεί να απενεργοποιηθεί τελείως για τον πίσω τροχό, αφήνοντας παράλληλα στην άκρη τις λειτουργίες cornering και ανύψωσης, ώστε να καλύπτονται και οι ανάγκες των πιο έμπειρων αναβατών στην πίστα.
Εκτός από την Brembo η Ducati είναι γνωστή και για τη συνεργασία της με την Pirelli, κάτι που σημαίνει ότι η Streetfighter V2 εφοδιάζεται με τα νέα ελαστικά Diablo Rosso IV. Οι διαστάσεις 120/70-17 και 180/60-17 εμπρός και πίσω αντίστοιχα μαρτυρούν τις προθέσεις της μοτοσυκλέτας για οδήγηση στην πίστα.
Ακούει πιστά κάθε σου εντολή ακόμα και όταν της επιβάλεις να πλαγιάσει με περισσότερα από 200χλμ/ώρα στο κοντέρ.
Πριν ακόμα βρεθούμε στη Σεβίλλη, γνωρίζαμε ότι η παρουσίαση της μοτοσυκλέτας θα περιελάμβανε οδήγηση στην πίστα και πράγματι, η πρώτη οδηγική επαφή με τη νέα Streetfighter ξεκίνησε από το Monteblanco. Μία από τις άπειρες πίστες της Ισπανίας, με ιδανική χάραξη για να αναδειχθούν πλήρως οι δυνατότητες μιας σπορ μοτοσυκλέτας. Ευθεία 960 μέτρων η οποία επέτρεπε να ξεπεράσεις τα 250χλμ/ώρα και 15 στροφές, από αργές όπου κατέβαζες σε 2η ταχύτητα μέχρι πολύ γρήγορες, όπου περνούσες με 5η και με το κοντέρ να γράφει περισσότερα από 200χλμ/ώρα, πριν ξαναφρενάρεις δυνατά για την επόμενη. Τρία απαιτητικά σικέιν αλλά και μια ¨τυφλή¨ ανηφορική με ¨γεμάτη¨ 3η. Από όλα είχε το μενού και η Streetfighter V2 δεν έκανε διακρίσεις. Δεν χρειάζεσαι παραπάνω από μερικά μέτρα μαζί της για να καταλάβεις ότι είναι έτοιμη για όλα. Ελαφριά αίσθηση, με θέση οδήγησης που χωρίς να είναι άβολη σε βάζει κατευθείαν στην πρίζα όπως γίνεται και με τη V4 και αρκετό γκάζι που όμως δεν πρόκειται να σε φοβίσει. Αντιθέτως είναι εκεί για να το εκμεταλλευτείς στο έπακρο, αφού μπορείς να το χουφτώνεις για πολύ περισσότερη ώρα από ό,τι στη V4, με αποτέλεσμα να διασκεδάζεις ακούγοντας τον V2 να λυσσά στα κόκκινα. Οι 153 ίπποι βέβαια μόνο λίγοι δεν είναι και το καταλαβαίνεις όταν το στροφόμετρο ξεπεράσει τις 7.000 σ.α.λ (λόγω Euro5) και συνεχίζει να ανεβάζει ακατάπαυστα μέχρι τον κόφτη, όσο εσύ αλλάζεις τη μια ταχύτητα μετά την άλλη στο θετικό quickshifter.
Οι μοτοσυκλέτες που βρίσκονταν στο Monteblanco είχαν μόνο δύο ουσιαστικές διαφορές από τις υπόλοιπες που θα οδηγούσαμε αργότερα στον δρόμο. Μικρές αλλαγές στο σετάρισμα των αναρτήσεων και τα αεροδυναμικά φτεράκια από τον κατάλογο των αξεσουάρ, τα οποία ο δοκιμαστής της Ducati και πρώην αγωνιζόμενος WSBK, Alessandro Valia, εξυμνούσε για την αποτελεσματικότητά τους στην πίστα. Μετά από μερικούς γύρους, απλώς δεν είχαμε κανέναν λόγο να τον αμφισβητήσουμε. Ούτε όταν η Streetfighter παρέμενε ακλόνητη στη μεγάλη ευθεία, ούτε όταν ο μπροστινός της τροχός αρνούταν να σηκωθεί στον αέρα ακόμη και με το wheelie control απενεργοποιημένο.
Πρωταγωνιστής ο κινητήρας
Η Streetfighter ήταν μονίμως σε διαρκή επαφή με την άσφαλτο και στο τέλος κάθε session αυτό ήταν που έμενε στο μυαλό περισσότερο από κάθε τι άλλο. ¶λλαζε με χαρακτηριστική ευκολία κατεύθυνση δίνοντάς σου μοχλό με το φαρδύ τιμόνι και βούταγε στη στροφή κλείνοντας τη γραμμή της, ζητώντας σου να πας όλο και πιο γρήγορα. Και όσο εσύ πίεζες, αυτή τόσο καλύτερα αισθανόταν, επιδεικνύοντας τα κάλλη της που μόνο με superbike θα μπορούσαν να συγκριθούν. Το πλαίσιο ακλόνητο, όπως και το πιρούνι, το οποίο χρειάστηκε να μαλακώσουμε λίγο (μόλις 2 κλικ σε συμπίεση και πιο αργή επαναφορά ήταν αρκετά) για να περνάμε με μεγαλύτερη άνεση μερικά ¨ζαρωμένα¨ τμήματα της ασφάλτου, χωρίς όμως να χάσουμε την απίστευτη πληροφόρηση και την εμπιστοσύνη που μας έδινε στην είσοδο και στις μεγάλες κλίσεις. Στην έξοδο ο V2 πρωταγωνιστούσε, καθώς το κοντύτερο γρανάζωμα έδινε ακόμη πιο άμεση αλλά όχι απότομη απόκριση στο άνοιγμα του γκαζιού, με αποτέλεσμα η Streetfighter να πετάγεται από στροφή σε στροφή, όπως μια καθαρόαιμη αγωνιστική. Χάσιμο χρόνου σε σούζες και γλιστρήματα απλώς δεν υφίστανται. Το traction control αναλάμβανε πάντα για την πρόσφυση του πίσω τροχού, επεμβαίνοντας διακριτικά χωρίς να σε κόβει άσκοπα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι η Ducati έχει κάνει θαύματα με τα ηλεκτρονικά βοηθήματα. Αυτό δεν το έβλεπες μόνο στην επιτάχυνση αλλά και στα φρένα, αφού χάρη στο slide by brake ο πίσω τροχός γλιστρά ελεγχόμενα στην είσοδο θυμίζοντας εικόνες από Moto GP, χωρίς όμως ποτέ η γωνία του να φτάνει σε τρομακτικά επίπεδα.
Σε συνδυασμό με τα ακούραστα φρένα της Brembo, η νέα Streetfighter είναι μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να δώσει χαρά σε αναβάτες κάθε επιπέδου στην πίστα, ενώ αν αλλάξεις τα ελαστικά Diablo Rosso IV με Diablo Supercorsa, γίνεται αυτόματα μια πολεμική μηχανή για χρόνους στα χέρια ενός έμπειρου. Η αρχική επιλογή των ελαστικών βέβαια μόνο τυχαία δεν έγινε από το ιταλικό εργοστάσιο. Η νέα Streetfighter V2 δεν προορίζεται μόνο για track Day, κάτι που θα διαπιστώναμε οδηγώντας τη και στους δρόμους της Ισπανίας, σε μια διαδρομή 150 χιλιομέτρων.
Αγνή σπορ συμπεριφορά στο δρόμο
Οι μοτοσυκλέτες για τον δημόσιο δρόμο ήταν ελαφρώς διαφορετικές, τα αεροδυναμικά φτεράκια δεν υπήρχαν και το setup των αναρτήσεων ήταν κατά τι μαλακότερο. Παρόλα αυτά ο χαρακτήρας παρέμεινε ίδιος. Σε διαδρομή με συνεχείς στροφές, η Streetfighter V2 ήταν εξίσου απολαυστική με την πίστα, και στο δρόμο εκτιμάς ακόμη περισσότερο το ψηλό τιμόνι που δεν ταλαιπωρεί τους καρπούς σου. Με επιλεγμένο το Road mode, οι 153 ίπποι έρχονται ακόμη πιο ομαλά στο αρχικό άνοιγμα του γκαζιού και σε συνδυασμό με την πληθώρα των ηλεκτρονικών βοηθημάτων έχεις ό,τι χρειάζεσαι για να απολαύσεις μια γρήγορη ή μια πολύ γρήγορη βόλτα. Αρκεί μόνο η άσφαλτος να είναι καλή και ο δρόμος χωρίς κίνηση. Ειδάλλως θα χρειαστεί να παίξεις με τις ρυθμίσεις των αναρτήσεων (όπως παρατηρήσαμε στην πίστα αρκούν μερικά κλικ) για να πετύχεις τον ιδανικό συνδυασμό μεταξύ άνεσης και απόδοσης, μιας και το στιβαρό πλαίσιο δεν πολυσυμπαθεί τις κακοτεχνίες της ασφάλτου. Από την άλλη, ο κινητήρας είναι ελαστικός αλλά δυσανασχετεί όταν τον ¨ταλαιπωρείς¨ χωρίς λόγο κάτω από τις 3.000 σ.α.λ, παρουσιάζοντας τα χαρακτηριστικά σκορτσαρίσματα των V2. Μπορεί λοιπόν η θέση οδήγησης και οι μικρές διαστάσεις να σε προτρέπουν ακόμη και για καθημερινή μετακίνηση μαζί της, όμως είναι μια γνήσια σπορ μοτοσυκλέτα και όχι ένα commuter. Θα κινηθείς στην πόλη με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι με ένα superbike αντίστοιχου κυβισμού, δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να χωθείς στην πυκνή κίνηση, εκτός εάν αυτή παρεμβάλλεται μέχρι την επόμενη στριφτερή διαδρομή. Εκεί, απλώς θα χαμογελάς διαρκώς, είτε οδηγώντας χαλαρά απολαμβάνοντας το τοπίο, είτε στρίβοντας στο όριο, είτε απλώς χαζεύοντας τη Streetfighter V2 να στέκεται περήφανη, σαν μια κομψή ιταλίδα σίγουρη για τον εαυτό της.
Η γκάμα της Ducati διευρύνεται με τον καλύτερο τρόπο για το 2022, αφού πλέον η Streetfighter V2 αποτελεί την ¨εισαγωγική¨ μοτοσυκλέτα της ιταλικής ¨Fight Formula¨. Ακολουθεί πιστά τη φιλοσοφία της μεγάλης V4 αδελφής της, δίνει όμως την ευκαιρία σε περισσότερους αναβάτες να αποκτήσουν μια μοτοσυκλέτα με απεριόριστες δυνατότητες στον δρόμο και την πίστα, όπως αυτές που φαντάζεσαι όταν βλέπεις μπροστά σου μια γυμνή Panigale.
Ducati Streetfighter V2 2022 Τεχνικά χαρακτηριστικά
