Όσον αφορά στις ικανότητες του Stelvio στο χώμα, οι εντυπώσεις μας είναι αρκετά περιορισμένες, αφού αρκετά μικρό ήταν και το χωμάτινο κομμάτι της διαδρομής. Στον πλατύ και στρωτό δρόμο όπου το οδηγήσαμε έδειχνε να μην προβληματίζεται χάρη στην ακαμψία του και τη σωστή λειτουργία των μαλακά ρυθμισμένων αναρτήσεων. Το αρχικό δάγκωμα των φρένων, έκανε εδώ απόλυτα δικαιολογημένη την… απουσία του και η ισχύς ήταν όση χρειάζονταν για να φρενάρεις με ασφάλεια σε σαθρό έδαφος. Παράπονο έχουμε, μόνο από το πίσω φρένο και την ελλιπή αίσθηση που έφτανε στην μπότα. Τελευταία αφήσαμε τη σέλα η οποία, κατά την άποψή μας, είναι μία εκ των κορυφαίων που υπάρχουν σήμερα σε μοτοσικλέτα. Μεγάλη σε διαστάσεις, αλλά αρκετά στενή ώστε να αφήνει τα πόδια να πατήσουν στο έδαφος με σιγουριά, είναι επενδυμένη με αντιολισθητικό υλικό και αφρώδες υψηλής ποιότητας. Είναι πιο σκληρή από το συνηθισμένο αλλά μας έδωσε την εντύπωση ότι δε θα κουράσει ακόμη και μετά από εκατοντάδες χιλιόμετρα.