Ανεβαίνοντας στο Dorsoduro, η αίσθηση του οδηγού είναι πως κάθεται πάνω στη μοτοσικλέτα. Η σέλα, αν και μεγάλη στο μήκος, θα «κλειδώσει» αργά η γρήγορα το σώμα του αναβάτη σε μία συγκεκριμένη θέση, την οποία ούτε «επιθετική» ούτε όμως και «αραχτή» την λες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι γωνίες που σχηματίζουν τα άκρα είναι σε γενικές γραμμές πολύ άνετες, ενώ για μικρά χρονικά διαστήματα και με τη βοήθεια του αντιολισθητικού καλύμματος, ο αναβάτης μπορεί να τοποθετήσει το σώμα του πολύ μπροστά ή πολύ πίσω, αλλά όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, σύντομα θα ξαναβρεθεί να κάθεται στη «γούβα» της σέλας. Η μίζα είναι ένας πολυχρηστικός διακόπτης με τρεις λειτουργίες... μίζα, kill switch και επιλογέας για τις τρεις χαρτογραφήσεις του ψεκασμού. Αφού έχουμε βάλει μπροστά, ξαναπατάμε τη μίζα προκειμένου να επιλέξουμε το «πρόγραμμα» απόδοσης του κινητήρα, μια διαδικασία που πρέπει να γίνεται όμως με σταματημένη τη μοτοσικλέτα. Εγώ διάλεξα την “Touring” χαρτογράφηση για την παρθενική μου βόλτα με το Dorsoduro, κούμπωσα την πρώτη στο εξαιρετικό κιβώτιο και ξεκίνησα...