Στο στροφιλίκι, η μοτοσικλέτα βρίσκεται στο στοιχείο της, αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, η συμπεριφορά της ουδεμία σχέση με Supermoto έχει. Αν ψάχνετε για μια μοτοσικλέτα-χούλιγκαν που θα μπαίνει στις στροφές με τις πάντες και θα βγαίνει σουζάροντας, καλύτερα να κοιτάξετε κάπου αλλού. Η προδιάθεση που σου δημιουργεί το Dorsoduro αντικρίζοντάς το, μένει… απλώς προδιάθεση, αφού πρόκειται στην ουσία για μια ψηλή street μοτοσικλέτα και η αλήθεια είναι πως προτιμά να οδηγείται ως τέτοια. Οι προσπάθειες πλασαρίσματος του πίσω μέρους με φρένο δυσαρεστούν το αμορτισέρ της Sachs, το οποίο χωρίς μοχλισμό τα βρίσκει «σκούρα» και προκαλεί αναπηδήσεις του τροχού, ενώ τo ride by wire γκάζι, όσο απότομα και αν το ανοίξεις, ποτέ δεν πρόκειται να παρακάμψει το πρωτόκολλο της βέλτιστης απόδοσης και να δώσει το «κάτι παραπάνω». Οδήγησε όμως το Dorsoduro με street γραμμές, εκμεταλλεύσου τη γραμμική απόδοση του κινητήρα, δείξε εμπιστοσύνη στα καταπληκτικά φρένα του και αυτό είναι σίγουρο ότι θα σε αποζημιώσει. Σε κάθε περίπτωση, ο οδηγός γίνεται αποδέκτης μιας «συμπαγούς» αίσθησης που οφείλεται κατά κύριο λόγο στο στιβαρό πλαίσιο, το μπροστινό εμπνέει εμπιστοσύνη, τα πολύ καλά Dunlop Sportmax Qualifier βεντουζάρουν στην άσφαλτο και τελικά το Dorsoduro αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό στο «καθάρισμα» στριφτερών διαδρομών, με τρόπο όμως που δεν συνάδει με την εμφάνισή του.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 78999 αναγνώστες
