Aprilia Tuono 1000R vs Honda CB1000R vs Kawasaki Ζ1000
Διαβάστηκε από80418αναγνώστες
Καλώς ήλθατε στην ιστορία του μεγάλου τσακωμού. Στη δεξιά γωνία ο Ιταλός, γνωστός και ως «πιο γρήγορος απ´ τη σκιά του», στην αριστερή ο Ιάπων μεγάλος τσαμπουκάς από το Akashi και στη μέση ο επίσης Ιάπωνας, ο «δεν τον πιάνει το μάτι σου». Ο σημερινός αγώνας θα έχει διάρκεια τριών γύρων και οι μαχητές θα παλέψουν δίχως γάντια. Όλα επιτρέπονται, ακόμα και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Αρχίστε!
Ένα ταξίδι 200 χιλιομέτρων είναι μέσα στις δυνατότητες των μοτοσικλετών του τεστ. Πολύ διασκεδαστικές σε στροφές, αν και με παραχωρήσεις σε άνεση.
Το καμπανάκι χτυπάει, οι μαχητές συγκλίνουν στη μέση του αυτοσχέδιου ρινγκ, οι θεατές σηκώνονται στα ακροδάχτυλά τους, οι θεατές που είναι πίσω από τους όρθιους σηκώνονται και αυτοί για να μη βλέπουν τους πισινούς των μπροστινών, οι πορτοφολάδες που δουλεύουν στο χώρο ξαμολιούνται να σουφρώσουν πορτοφόλια, το πλήθος αλαλάζει, το πλήθος ξεχνάει τα πάντα, το πλήθος θέλει να δει ξύλο. Και οι μαχητές του δρόμου, οι τρεις streetfighters που σας έχουμε φέρει σε αυτές τις σελίδες, δεν θα απογοητεύσουν κανέναν.
Η ιστορία πίσω από τον καυγά Λίγο πριν δείτε την έκβαση του αγώνα, όμως, ελάτε εδώ στο πλάι για να εξετάσουμε λίγο τα γεγονότα που οδήγησαν στον τσαμπουκά. Η κατηγορία των μοτοσικλετών στην οποία ανήκουν το Tuono (που, παρεμπιπτόντως, σημαίνει κεραυνός), το CB και το Ζ, είναι γνωστή ως Streetfighter. Οι μαχητές των δρόμων. Όλα άρχισαν από τους ¶γγλους, οι οποίοι πριν από αρκετά χρόνια άρχισαν να ξεγυμνώνουν supersport μοτοσικλέτες, πετώντας τα κλιπόνς και προσαρμόζοντας τους ίσια και όρθια τιμόνια ΜΧ. Ποιος ήταν ο σκοπός; Να φέρουν το κορυφαίο κράτημα και την κτηνώδη δύναμη των μεγάλων supersport (από 750 κ.εκ. και πάνω) στα μέτρα των καθημερινών "μαχών" που διεξάγονται εκ του συστάδην στους στενούς δρόμους της πόλης. Βλέπετε, με ένα όρθιο τιμόνι, ο αναβάτης αποκτούσε καλύτερο έλεγχο και καλύτερες λαβές για τα "καγκουριλίκια" και τις αστικές κόντρες, ενώ χωρίς τα πλαστικά, ο τεράστιος -συνήθως τετρακύλινδρος- κινητήρας ερχόταν στο φως. Αργότερα, οι εταιρείες παραγωγής είδαν τη μόδα να εξαπλώνεται και αποφάσισαν να μπουν και αυτές στο παιχνίδι. Η αρχή έγινε από τη Ducati με τα πρώτα Monster και σύντομα οι streetfighter μοτοσικλέτες άρχισαν να αυγατίζουν. Σήμερα, όλες οι εταιρείες, ιαπωνικές ή ευρωπαϊκές, διαθέτουν τουλάχιστον από ένα μεγάλο streetfighter (και αρκετά μικρότερα) στην γκάμα τους, παλεύοντας για την προτίμηση του κοινού. Τι θα μου δώσει ένα μεγάλο streetfighter; Γιατί να μην πάρω μια γυμνή μοτοσικλέτα; Γιατί να μην πάρω μια ντυμένη; Τι έχουν τέλος πάντων τα streetfighter του λίτρου που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από τις άλλες μοτοσικλέτες; Η απάντηση είναι απλή. Έχουν αγνό τσαμπουκά. Έχουν τσαγανό με το κιλό. Έχουν ατόφια υπερβολή. Επιπλέον, δεν είναι μοτοσικλέτες για πουριτανούς. Φορούν αδαμιαία περιβολή, επιδεικνύοντας περήφανα τα γυμνά τους μούσκουλα. Κινητήρας, ρόδες, εξάτμιση, τιμόνι, σέλα, όλα είναι εδώ, αλλά τίποτα περισσότερο… η ουσία της οδήγησης. Πρόκειται για μοτοσικλέτες φτιαγμένες για αναβάτες που παρόλο που μεγάλωσαν, δεν έχασαν ποτέ την επιθυμία τους για παιχνίδι. Γυρίστε λίγο πίσω στο χρόνο και θυμηθείτε τα παιδικά σας χρόνια, όταν λιώνατε με κάποιο φθηνό ποδηλατάκι στα στενά της γειτονιάς, προσπαθώντας να μάθετε σούζα, αντιγράφοντας τους καλύτερους της παρέας, δημιουργώντας το δικό σας αστικό μύθο. Τα χρόνια πέρασαν, το ποδηλατάκι δεν υπάρχει πια, το πρωί χτυπάτε κάρτα, δουλεύετε οκτώ ώρες, γυρίζετε σπίτι και ανοίγετε την TV. Εντάξει, τα πράγματα δεν είναι μίζερα, μίζερα εμείς τα κάνουμε με την οπτική που τα βλέπουμε. Αν όμως όταν κοιμάστε, πού και πού ονειρεύεστε ότι συνεχίζετε να κάνετε σούζες, βελτιώνοντας το προσωπικό σας ρεκόρ… αν η δεξιοτεχνία γενικά παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σας… αν δεν αρνείστε τη γοητεία της ζωώδους πλευράς των πραγμάτων, τότε ίσως θα έπρεπε να αναζητήσετε κάποιο streetfighter ως την επόμενη μοτοσικλέτα σας. Τι κάνουν καλά; Τι δεν κάνουν καλά; Είναι να απορείς γιατί ο Mike Tyson δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει πρότυπο καλού οικογενειάρχη Για τους ίδιους λόγους, μην περιμένετε πολλά φρου-φρου κι αρώματα από ένα streetfighter του λίτρου. Σε γενικότερα πλαίσια, δεν αποτελούν τις μοτοσικλέτες που τα κάνουν όλα, αν και πλέον έχουν χάσει αρκετή από την πρωτόλεια αγριάδα που είχαν παλιά, κερδίζοντας σε φιλικότητα αλλά και πρακτικότητα. Παρόλα αυτά, οι σέλες και των τριών fighter του τεστ δεν είναι ιδιαίτερα άνετες και σε μεγάλες διαδρομές θα κουράσουν. Οι σέλες των αναβατών εννοείται. Γιατί οι σέλες για τους συνεπιβάτες είναι όπως εκείνες των supersport. Ικανές μόνο για μικρές διαδρομές, εκτός κι αν ο συνεπιβάτης έχει ιδιαίτερα hardcore αντοχές. Προστασία από τον αέρα και τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης, μην ψάχνετε. Οι αναρτήσεις είναι προσανατολισμένες σε sport χρήση, οι κινητήρες ρουφάνε μπόλικη βενζίνη, ενώ φυσικό είναι τα 1.000 κ.εκ. να απαιτούν συχνές αλλαγές σε τακάκια, ελαστικά και αλυσίδες.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 80418 αναγνώστες
