Aprilia Tuono 1000R vs Honda CB1000R vs Kawasaki Ζ1000
Kawasaki Z 1000
Διαβάστηκε από80423αναγνώστες
Κερνάει βρομόξυλο
Το Ζ παίζει με τη βαρύτητα, προσπαθώντας να ξεφύγει κι αυτό, όπως και το Aprilia, της σκιάς του.
Αν οι δηλώσεις του Aprilia αποπνέουν λυρισμό και τσαχπινιά, ενώ το Honda μιλάει λακωνικά και με ουσία, το Kawasaki δεν μασάει τα λόγια του και είναι ασυγκράτητο και χειμαρρώδες: "Θα τους δείρω τόσο άσχημα που θα θέλουν καλαπόδι για να φορέσουν το καπέλο τους… Αν ποτέ ονειρευτούν ότι θα με νικήσουν, καλύτερα να ξυπνήσουν και να ζητήσουν συγγνώμη -όσο έχουν δόντια ακόμη" και "Υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνεις από το να δέρνεις τους αντιπάλους σου.
Ιδού ο καταστροφέας πίσω ελαστικών. Το Z της Kawasaki κάνει όλα τα λάστιχα να στριγκλίζουν με τρόμο.
Απλώς δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά". Αυτό είναι το Z1000. Μυρίζει ιδρώτα και αδρεναλίνη από μακριά, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους με το Tuono. Θέλετε ένα κλου για το δυνατό στοιχείο που προϊδεάζει τους ανύποπτους για το βρομόξυλο που θα ρίξει το Z; Τότε ακολουθήστε τις τέσσερις χρυσές μπούκες των εξατμίσεων που κάνουν τα κανόνια του Ναβαρόνε να θυμίζουν νεροπίστολα. Ακολουθήστε τις με τον ανάποδο τρόπο από εκείνον που παίρνουν τα αέρια. Σύντομα θα έχετε την απάντησή σας.
Πορτοκαλιά η ψηφιακή οθόνη των οργάνων του Ζ1000, σχετικά δυσδιάκριτη, αλλά ταυτόχρονα πολύ στιλάτη.
Ιδού. Ο κινητήρας. Η καρδιά του κτήνους. Πολλή, πάρα πολλή, ανήθικη, μη φυσιολογική, μυϊκή δύναμη, έτοιμη να στριγκλίσει το πίσω λάστιχο, μέχρι να του βγάλει τα λινά έξω. Περισσότερα για αυτόν, στην παράγραφο με την οδήγηση. Τώρα, η σέλα του φιδιού θα κάνει και τον πλέον αναίσθητο κάγκουρα να δακρύσει από συγκίνηση, ζεσταίνοντας του την καρδιά από βαλβίδα σε βαλβίδα. Τα έξυπνα σχεδιασμένα μυώδη πλαστικά θυμίζουν μύες ταύρου που έχει κερδίσει βραβείο για την υποδειγματική του διάπλαση.
Ο κινητήρας που επαναπροσδιορίζει τα όρια στα streetfighter. Κτηνώδης δύναμη, ευχάριστοι κραδασμοί
Ο τετρακύλινδρος κινητήρας του βρίσκεται κάπου ανάμεσα από το Tuono και το CB. Τερατώδης σε μέγεθος, ελαφρώς πιο εξευγενισμένος σε παρουσιαστικό από ό,τι του Aprilia, αλλά πολύ πιο ακατέργαστος από του CB. Η μάσκα του Z διαθέτει εκείνο το απειλητικό βλέμμα του σμιχτοφρύδη φορτηγατζή που είναι έτοιμος να σε πλακώσει σε ανελέητα μπουκέτα επειδή δεν του έδωσες προτεραιότητα. Από όπου και να κοιτάξεις το Ζ, βλέπεις το σημάδι του κτήνους. Δαγκώνει.
Αρκετό πλαστικό χρησιμοποιήθηκε στη γλυπτική του Ζ, που δείχνει πραγματικά να έρχεται από άλλον πλανήτη.
Δεν είναι εξημερωμένο όπως το CB, ούτε και διαθέτει εξωτικές αναρτήσεις και αγωνιστική συμπεριφορά όπως το Tuono. Έχει όμως το τρομακτικό παρουσιαστικό και την αντρική τριχοφυΐα του γίγαντα του box Nikolai Valuev. Το design του Ζ είναι τόσο προχωρημένο που όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η μοτοσικλέτα, αρκετοί έσπευσαν να δηλώσουν αηδιασμένοι. "Μα πώς είναι έτσι; Αυτό είναι σαν διαστημόπλοιο. Ναι, καλά. Έτσι είναι τα γυμνά; Αυτό έχει τόσα πολλά πλαστικά που είναι σχεδόν… ντυμένο. Τι είναι αυτά τα χρώματα, τι είναι αυτή η σέλα…" κ.λπ., κ.λπ. Διάχυτος σκεπτικισμός, λοιπόν. Για προσέξτε και τα όργανα. Εκπληκτική πορτοκαλί οθόνη στην ψηφιακή οθόνη. Τι θυμίζει; Στον καθένα και κάτι διαφορετικό. Εμένα μου φέρνει στο νου τα γυαλιά των πιλότων στην ταινία "Ο Πόλεμος των ¶στρων". Τι να πεις. Όλοι έχουμε τα βίτσια μας.
Κλωτσοπατινάδα Υπάρχει ο κώδικας των σαμουράι, υπάρχει ο κώδικας του Κάσιους Κλέι, υπάρχει όμως και ο κώδικας του Kimbo Slice, που έγινε γνωστός από τα βίντεο που ανέβαζε στο youtube με τους αγώνες που έδινε στους δρόμους. Βρομόξυλο μέχρι αηδίας, χωρίς πολλούς κανόνες, από ένα κτηνώδη σε διάπλαση παλαιστή, τον οποίο σταμάτησε μόνο η αρθρίτιδα στο γόνατο. Στο πιο γνωστό βίντεο, ο Kimbo πλακώνει ανηλεώς τον κάτοχο χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου στο box Ray Mercer.
Έτσι και το Ζ. Αν νομίζεις ότι δείχνει κακό με τους καλοσχεδιασμένους μύες του, περίμενε να διανύσεις τα πρώτα μέτρα και θα σου δείξει τι σημαίνει κακία. Ο ήχος του κινητήρα είναι αρκούντως βαρύς και απειλητικός (the rumble in the jungle), ενώ εντύπωση προκαλεί η στάση οδήγησης, στην οποία είσαι αρκετά όρθιος με το ιδιαίτερα πλατύ τιμόνι λίγο ψηλότερα από ό,τι περίμενες. Οι σπεσιαλιτέ που σερβίρει το Ζ, με το καλημέρα είναι τα καμένα ελαστικά και οι βίαιες σούζες. Είδε και απόειδε η αντιπροσωπεία της Kawasaki με τα μαλακά ελαστικά που έτρωγε το Ζ για πρωινό, του έβαλε ένα ζευγάρι sport-touring Angel και ησύχασε.
Έτσι, μπορεί το Ζ να έχασε λίγο κράτημα, όμως τώρα μπορείτε να εξασκείστε άφοβα σε rolling burnout και donuts, καθώς το πίσω ελαστικό ούτε που θα ιδρώνει. Το Ζ είναι ο μάστορας, ο μετρ, ο διδάκτορας του στριγκλίσματος του πίσω ελαστικού και πάνω στη σέλα του έκανα, χωρίς φόβο, τους πρώτους μου κύκλους, με τα πόδια να βρίσκονται συνεχώς πάνω στα μαρσπιέ.
Απίστευτα εύκολο, με απόλυτο έλεγχο, και με το ελαστικό να ουρλιάζει, το ένα donut ακολουθούσε το άλλο και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι έπρεπε να τα σταματήσω γιατί α) τελικά θα κατάφερνα να λιώσω και αυτό το σκληρό ελαστικό, β) είχα πάρει ήδη δόση αδρεναλίνης ικανή να με συντηρήσει για την επόμενη εβδομάδα, και γ) όλη η εταιρεία είχε κουραστεί να ακούει το πίσω λάστιχο να αλαλάζει σα μανιασμένη βουβουζέλα πίσω στο πάρκινγκ. Μπορείτε άνετα να ξεκινάτε από το κάθε φανάρι με burnout, να αλλάζετε ταχύτητες και μετά να συνεχίζετε με σούζα για όσο θέλετε. Και σούζα βίαιη, που θέλει βέλτιστα αντανακλαστικά και καλό έλεγχο στη γκαζιέρα, γιατί αυτό το μοτέρ δίνει, και μετά δίνει κι άλλα, κι άλλα, και… "εσύ τα ήθελες φιλαράκο, πάρε τώρα τα αλόγατα στη μούρη, κι έλα να μας πεις αν ήταν αρκετά". Γκέγκε; Γκέγκε να λέτε.
Εν τω μεταξύ, η Kawasaki μελέτησε το Ζ ώστε και να είναι άγριο, αλλά και να εντείνει αυτή την αίσθηση με κάθε μέσο. Έτσι, έπραξε σοφά επιτρέποντας στη μοτοσικλέτα να παράγει κάποιους κραδασμούς, καθώς αυτοί εξιτάρουν τον αναβάτη, και μαζί με τα τερτίπια του κινητήρα (ήχος αλλά και ώση) τον κάνουν να μην μπορεί να κάτσει στιγμή στα αυτά του. Τα φρένα είναι πολύ καλά, με δύναμη και αίσθηση, χωρίς όμως να φτάνουν την κορυφαία απόδοση των Honda και Aprilia, ενώ το κόψιμο του τιμονιού είναι καλό, αλλά όχι τόσο όσο του CB. Τέλος, συγχαρητήρια αξίζουν στο Akashi, καθώς δεν έμεινε μόνο στον τρομερό κινητήρα, αλλά τον πλαισίωσε με πλαίσιο και αναρτήσεις ικανές για το καλύτερο αποτέλεσμα σε στριφτερή διαδρομή. Ορίστε λοιπόν. Το Ζ. Το κτηνωδέστερο από τα τρία streetfighters, κυρίως όσον αφορά στον εκπληκτικό του κινητήρα. Φάτε τώρα τη μπουνιά σας και αφήστε το να εκφραστεί. Έχει κανείς έξτρα πίσω ελαστικά να μας χαρίσει;
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 80423 αναγνώστες
