Δεν έδιωξε ποτέ, δεν γλίστρησε, δεν κούνησε ρούπι, ό,τι κι αν του κάναμε στην πίστα του Vairano!
Το γκάζι ανοίγει τέρμα, και… ωπ, κόφτης. Αλλάζω ταχύτητες, και πάλι ο κόφτης κάνει την εμφάνιση του, αρκετά σύντομα. Ανακαλύπτω πως πρέπει να προσέχω το στροφόμετρο, και λίγο μετά τις 11.000σαλ. να αλλάζω ταχύτητα, ώστε να μη χάσω ούτε δευτερόλεπτο, με κάποια καθυστερημένη αλλαγή. Ναι, το αγωνιστικό πνεύμα έχει ήδη αρχίσει να με καταλαμβάνει. Ο κινητήρας είναι αρκετά αδύναμος, και δυσκολεύομαι να δω πάνω από 110 χλμ/ώρα στις δύο ευθείες. Κυριότερη όμως απορία μου, είναι αν πρέπει να εμπιστευτώ το RS4. Είναι στα αλήθεια τόσο "αγωνιάρικο" όσο δείχνει, ή θα αρχίσει τις ατασθαλίες, όταν αρχίσω να πιέζω; Όπως μαθαίνω την πίστα, τόσο αρχίζω να αυξάνω τις μοίρες κλίσης, αλλά είμαι ακόμα διστακτικός. Μέχρι, που με περνάει ο δοκιμαστής της Aprilia, και τον βλέπω να χαστουκίζει με μανία το RS4, πετώντας το με όση δύναμη μπορεί από τη μία στην άλλη στροφή, ξύνοντας βίαια το γόνατο του στα κερμπ! Διάολε! Αφού το κάνει αυτός, θα το προσπαθήσω κι εγώ. Αρχίζω να μαθαίνω την πίστα, όμως ξέρω πως ακόμα έχουμε αρκετούς γύρους να κάνουμε, μέχρι να ξεζουμίσω το RS4. Και πριν καλά-καλά το καταλάβω, το πρώτο 15λεπτο session έχει τελειώσει. Βγαίνουμε στα pits, και όταν βγαίνουν τα κράνη, το μόνο που βλέπεις είναι διάπλατα χαμόγελα. Ρε συ, αυτό έχει απίστευτη πλάκα!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 87518 αναγνώστες
