Μία από τις πιο φορτισμένες ιστορίες απώλειας αθλητή στους αγώνες μοτοσυκλέτας είναι αυτή του Marco Simoncelli, ενός αναβάτη που και ο ίδιος ο Rossi χαρακτήριζε «διάδοχό» του, αλλά έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας.
Η ιστορία του Marco Simoncelli έχει κάνει πολλούς φίλους των αγώνων και της μοτοσυκλέτας να κλάψουν. Ο χαρισματικός νεαρός Ιταλός αγωνιζόμενος, με το επιθετικό στυλ οδήγησης, την χαρακτηριστική «αφάνα» στο μαλλί του και τον αριθμό 58 ήταν μόλις 24 χρονών, όταν σκοτώθηκε στην Μαλαισία και το αντίστοιχο Grand Prix. Η ιστορία γίνεται ακόμα πιο λυπηρή, καθώς στο συμβάν του θανάτου του ενεπλάκησαν άθελά τους, άλλοι δύο αναβάτες… Αλλά, ας τα δούμε με την σειρά.
Ο Marco Simoncelli γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1987, στην Cattolica της Ιταλίας, αλλά μεγάλωσε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη του Coriano. Όπως όλοι οι αναβάτες αυτής της λίστας, και ο Marco πήρε το ερέθισμα της μοτοσυκλέτας και των αγώνων από τον πατέρα του. Πήρε δώρο μια μοτοσυκλέτα στην ηλικία των 4 ετών και στα 9 του χρόνια έλαβε μέρος στον πρώτο του αγώνα, σε τοπικό πρωτάθλημα. Το 1999 και το 2000 ο Marco κέρδισε το ιταλικό πρωτάθλημα Minimotο φέρνοντας και μια δεύτερη θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα την δεύτερη χρονιά. Τις επόμενες 2 χρονιές, ο Marco θα κατακτούσε 2 τίτλους: Το ιταλικό πρωτάθλημα 125 κυβικών το 2001 και το ευρωπαϊκό 125 κυβικών το 2002, γράφοντας τις πρώτες σημαντικές γραμμές στο αγωνιστικό του βιβλίο.
Το 2002, ο Marco θα μετέβαινε στον κόσμο των Grand Prix, ξεκινώντας τις εμφανίσεις του στην ομάδα Matteoni Racing και τρέχοντας με μοτοσυκλέτα της Aprilia. Καθώς ο Marco μπήκε στο μέσο της αγωνιστικής χρονιάς, δεν έτρεξε σε όλους τους αγώνες, αλλά πήρε τους πρώτους του βαθμούς στο Estoril, τερματίζοντας 13ος. Στην ίδια ομάδα, ο Marco αγωνίστηκε και το 2003, παίρνοντας και μια 4η θέση στην Valencia. Για το 2004, ο Ιταλός άλλαξε ομάδα και μετέβη στην Fiorenzo Caponera, όπου και πέτυχε την πρώτη του pole position και νίκη, στην πίστα της Jerez. Το 2005, ο Marco έκανε την καλύτερη χρονιά του στα 125 κυβικά, με μια νίκη, 6 βάθρα και πλασάρισμα στην 5η θέση της βαθμολογίας.
Το 2006, ο Simoncelli θα ανέβαινε στην κατηγορία των 250 κυβικών στην ομάδα της Metris Gilera, όπου μάλιστα οδηγούσε και εργοστασιακή μοτοσυκλέτα. Όπως έλεγε και ο ίδιος, η σεζόν του 2006 ήταν δύσκολη και το καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν μια 6η θέση, ενώ για την επόμενη χρονιά ο Marco δεν θα οδηγούσε εργοστασιακή μοτοσυκλέτα. Το 2007, θα κατάφερνε μια 10η θέση στο πρωτάθλημα και δεν θα ανέβαινε στο podium, όμως ο Marco συνέχισε να παλεύει για καλύτερα αποτελέσματα.
Αυτά ήρθαν το 2008. Ο Marco Simoncelli θα στεφόταν πρωταθλητής στα 250 κυβικά, κάνοντας 6 νίκες και 5 πλασαρίσματα στο βάθρο. Η μαχητική του φύση και η επιθετική του οδήγηση τον έφεραν σε μπελάδες, στον αγώνα του Mugello, στον οποίο έκανε μια κίνηση που συζητάται ακόμα: «έκλεισε» την γραμμή του στην ευθεία και ανάγκασε τον Hector Barbera σε επαφή μαζί του, που τον οδήγησε σε πτώση. Πολλοί ζήτησαν την τιμωρία του Simoncelli τότε και τελικά ο Ιταλός θα δεχόταν μια προειδοποίηση από την επιτροπή ασφαλείας των MotoGP. Την επόμενη χρονιά ο Marco παρέμεινε στην κατηγορία των 250 κυβικών, τερματίζοντας στην 3η θέση.
Το 2010 ο Marco θα ανέβαινε στα MotoGP, με την ομάδα της Gresini Honda. H πρώτη του χρονιά ήταν δύσκολη και το καλύτερο αποτέλεσμα του Marco ήταν η 6η θέση, την οποία κατάφερε στους αγώνες της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας και της Valencia. Το 2011 ο Simoncelli θα έκανε την καλύτερη, και τελευταία του, χρονιά στα MotoGP. Συνολικά, κατάφερε 2 βάθρα και την 6η θέση στο πρωτάθλημα.
Το επιθετικό στυλ οδήγησής του προκαλούσε αντιδράσεις στα paddocks. Στις κατατακτήριες του Estoril, o Marco είχε μια διαμάχη με τον Jorge Lorenzo ο οποίος τον κατηγόρησε ευθέως για επικίνδυνη οδήγηση, σε συνέντευξη τύπου. Ο Simoncelli είχε υπερασπιστεί τις θέσεις του αστειευόμενος μάλιστα, με τον Lorenzo να αντιδρά έντονα κάνοντας το περίφημο σχόλιο «Παίζουμε με τις ζωές μας εδώ, στα 320 χιλιόμετρα την ώρα!». Στον επόμενο αγώνα, στην Γαλλία, ο Simoncelli θα είχε μια επαφή με τον Dani Pedrosa προκαλώντας την πτώση του, στην οποία ο Ισπανός έσπασε την κλείδα του. Ο Marco θα δεχόταν ποινή διέλευσης από τα Pits και αργότερα, θα δήλωνε δημόσια ότι θα προσπαθούσε να οδηγεί πιο προσεκτικά στους επόμενους αγώνες.
Δυστυχώς, το σχόλιο του Jorge Lorenzo θα έβγαινε προφητικό, για τον ίδιο τον Marco Simoncelli, στον αγώνα της Sepang τον Οκτώβριο του 2011. Αξίζει να σημειώσουμε, κάπου εδώ, ότι παρά τις αντιδράσεις προς το πρόσωπό του, ο Simoncelli θεωρείτο ισχυρός διεκδικητής κορυφαίων θέσεων στο MotoGP, ήταν κολλητός του Valentino Rossi με τον τελευταίο να τον χαρακτηρίζει «διάδοχό του». Αμέσως πριν τον αγώνα της Μαλαισίας, ο Simoncelli είχε τερματίσει 2ος στο Phillip Island και όλα έδειχναν ότι όδευαν προς το καλύτερο. Δυστυχώς, δεν θα ήταν έτσι.
Με τον αγώνα της Μαλαισίας σε εξέλιξη, ο Simoncelli χάνει τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του στον 2ο γύρο, στην 11η στροφή και βγαίνει εκτός πίστας. Αρνούμενος να εγκαταλείψει την προσπάθεια, ο Simoncelli παρέμεινε στην μοτοσυκλέτα του η οποία επέστρεψε στην πίστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: «έκοψε» την πορεία των Valentino Rossi και Colin Edwards, οι οποίοι έπεσαν πάνω στον Marco Simoncelli σε ένα τρομακτικό ατύχημα. Ο Colin Edwards πετάχτηκε από την μοτοσυκλέτα του και υπέστη εξάρθρωση ώμου, ο Valentino Rossi ήταν αρκετά τυχερός να διαφύγει τον τραυματισμό, όμως ο Marco δέχθηκε το χτύπημα από 2 μοτοσυκλέτες στο κεφάλι και τον κορμό του, ενώ του έφυγε και το κράνος. Ο αγώνας διακόπηκε αμέσως με κόκκινη σημαία και o Simoncelli μεταφέρθηκε στο ιατρικό κέντρο της πίστας. Στις 16.56 ακριβώς, στις 23 Οκτωβρίου του 2011, οι υπεύθυνοι του αγώνα ανακοίνωσαν ότι ο Marco Simoncelli δεν τα κατάφερε.
Το γεγονός ήταν πέρα για πέρα σοκαριστικό. Ο αγώνας χαρακτηρίστηκε ως «non-event», αγώνας που δεν έγινε ποτέ, από την Dorna. Όλοι οι εμπλεκόμενοι και οι φίλοι των αγώνων είχαν παραλύσει. Ο Valentino Rossi ήταν ένα ράκος: Σκέφτηκε μάλιστα, ακόμα και την απόσυρση από τους αγώνες εκείνη την εποχή. Η Ιταλία βυθίστηκε στο πένθος: Στην κηδεία του Marco,το παρών έδωσαν 20.000 άνθρωποι και η τελετή μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση.
Μετά τον θάνατο του Marco, οι πράξεις τιμής προς το πρόσωπό του ήταν άνευ προηγουμένου. Η πίστα του Misano ανακοίνωσε ότι θα άλλαζε το όνομά της, προς τιμήν του Marco, όπως και έγινε. Το αθλητικό κέντρο του Coriano, της πόλης που ο Marco μεγάλωσε, πήρε το όνομά του σε ειδική τελετή, στις 20 Ιανουαρίου του 2012, ενώ μια γραμμή τραμ στην πόλη πήρε τον αριθμό «58», προς τιμήν του. Το 2013, ο πατέρας του Paolo ίδρυσε την αγωνιστική ομάδα SIC 58 Squadra Corse, με την οποία παίρνει ακόμα μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα βοηθώντας Ιταλούς αναβάτες να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. To 2014, o Marco έγινε μέλος του Hall of Fame των MotoGP, ενώ το 2016 αποσύρθηκε επίσημα ο αριθμός 58 από τους αγώνες, συνοδεύοντας για πάντα την φήμη του Super Sic. Ως ύστατη πράξη τιμής στον Marco, ο πατέρας του Paolo δημιούργησε το ίδρυμα Marco Simoncelli, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που βοηθά ανθρώπους σε ανάγκη, ενώ φέτος εγκαινιάστηκε το «Casa Marco Simoncelli» μια μονάδα φροντίδας ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Η ιστορία του Marco Simoncelli μπορεί να είχε άδοξο τέλος, όμως ο Super Sic γράφτηκε με χρυσά γράμματα στα «βιβλία» των αγώνων, ενώ η κληρονομιά του τιμά με τον καλύτερο τρόπο το όνομά του. RIP Marco…
