tip: Η γενικότερη εικόνα της μοτοσικλέτας πρέπει να ταιριάζει στα χρόνια που βρίσκεται σε κυκλοφορία. Αν δείχνει πολύ καινούρια ζητήστε από τον ιδιοκτήτη το λόγο (π.χ. μπορεί να ήθελε να την ξαναβάψει στα εργοστασιακά χρώματα) και το μέρος που έγιναν οι εργασίες.
Kawasaki KDX 200 (1995-2006)
Μπορούσε να πάει παντού, να διασκεδάσει τον έμπειρο αναβάτη εκτός δρόμου και να μάθει πράγματα στον άπειρο. Από κάποιους θεωρείται το καλύτερο μικρό enduro που φτιάχτηκε ποτέ. Το υγρόψυκτο KDX200 «έπαιρνε» το πλαίσιο και τον κινητήρα του από τα KX125 της εποχής και με τις κατάλληλες τροποποιήσεις, μεταμορφωνόταν σε απόλυτο εργαλείο για το δάσος. Το μοντέλο του 1995 έφτασε σε τέτοια επίπεδα ολοκλήρωσης που η Kawasaki πραγματοποιούσε μόνο μικρές αλλαγές μετά από αυτό, φοβούμενη μη χαλάσει τη συνταγή της επιτυχίας που πουλούσε εξαιρετικά.
Honda XRV750 Africa Twin (1989-2002)
Με το πρώτο Africa Twin των 650 κ.εκ. να έχει πλέον… «αποσυρθεί» από την αγορά μεταχειρισμένου, το “750” είναι το πιο cult ιαπωνικό mega on-off που μπορεί να αποκτήσει κάποιος σήμερα. Η Honda, βασιζόμενη στις επιτυχίες στο Paris-Dakar με την NXR750 και στην αίσθηση που προκάλεσε το προκάτοχο μοντέλο, λάνσαρε το XRV750 το 1989, το οποίο σταδιακά βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Το 1993 δέχτηκε και τις πιο σημαντικές αλλαγές και από τότε έμεινε σχεδόν ίδιο, μέχρι τη λήξη της παραγωγής, παρότι έμεινε πίσω από τον ανταγωνισμό, σε αρκετούς τομείς.
Yamaha TDR 250 (1988-1993)
Η Yamaha το χαρακτήριζε on-off, αλλά στην πραγματικότητα το TDR ήταν ο πρόγονος των εργοστασιακών supermoto. Με τον κινητήρα του TZR250 στα σωθικά του, προσαρμοσμένο στις δικές του ανάγκες, προσέφερε απλόχερα χαμόγελα στον αναβάτη του. Τα μοντέλα που κυκλοφορούν σήμερα χρειάζονται πλέον προσεκτική φροντίδα αλλά μπορούν να προσφέρουν ακόμη αξέχαστες στιγμές διασκέδασης. Κρίμα που δεν εξελίχθηκε περισσότερο από την ιαπωνική εταιρεία.