Πώς λειτουργούν οι μοτοσυκλέτες που ισορροπούν μόνες τους;
- Με κινούμενα μέρη αλλάζουν το κέντρο βάρους ώστε η μοτοσυκλέτα να μένει όρθια.
- Η Honda χρησιμοποίησε ένα σύστημα που "αυξομειώνει" το μεταξόνιο.
- Μπορούν να κινούνται μόνες τους με μικρές ταχύτητες χάρη σε ραντάρ.
- Στόχος η διευκόλυνση των αναβατών και η μελλοντική μείωση των ατυχημάτων.
Με κινούμενα μέρη αλλάζουν το κέντρο βάρους ώστε η μοτοσυκλέτα να μένει όρθια
Μπορεί να μοιάζει με εικόνα από το μέλλον, όμως αυτό το μέλλον πλησιάζει όλο και περισσότερο. Μοτοσυκλέτες που μπορούν να σταθούν όρθιες μόνες τους, να κινηθούν αυτόνομα με μικρές ταχύτητες σε ευθεία, ακόμα και να στρίψουν και να αναγνωρίσουν τον ιδιοκτήτη τους. Πώς όμως λειτουργούν όλα αυτά; Ξεκινώντας από τα βασικά, πώς μια μοτοσυκλέτα εν στάση μένει όρθια; Η αλήθεια είναι ότι τα συστήματα αυτά υπάρχουν εδώ και μερικά χρόνια και είναι αρκετοί οι κατασκευαστές που πραγματοποιούν τις δικές τους έρευνες για να αναπτύξουν τα αντίστοιχα δικά τους συστήματα. Το πιο βασικό σύστημα και η πιο βασική ιδέα είναι να χρησιμοποιήσουν κινούμερα μέρη, τα οποία θα αλλάζουν το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας, ώστε να υποκαθιστούν ουσιαστικά τον αναβάτη και τις ασυναίσθητες μικροδιορθώσεις που κάνει. Το σύστημα της Yamaha για παράδειγμα, που χρησιμοποιεί στο Motoroid 2, βασίζεται σε ένα σύστημα που ονομάζεται "Active Mass Centre Control System". Η μονάδα της μπαταρίας και το ψαλίδι είναι κινούμενα μέρη, τα οποία δέχονται εντολές από τον εγκέφαλο της μοτοσυκλέτας, ώστε να κινηθούν ελαφρώς αντίρροπα (δεξιά και αριστερά του άξονα της μοτοσυκλέτας)και να κρατήσουν την ισορροπία. Την διαδικασία βοηθάει και η κίνηση του μπροστινού τροχού, η οποία γίνεται ηλεκτρονικά και ανεξάρτητα από τον πίσω τροχό. Μάλιστα το Motoroid 2 δέχεται φωνητικές εντολές και μπορεί ακόμα και να αναγνωρίσει τον ιδιοκτήτη του μέσω κάμερας!
Η Honda είχε χρησιμοποιήσει ένα σύστημα που
Η Honda πειραματίζεται εδώ και χρόνια με τέτοια συστήματα. Από την μια παρουσίασε το 2022 ένα σύστημα αντίστοιχο με αυτό του Motoroid 2, το οποίο κινεί το ψαλίδι και τον πίσω τροχό ανάλογα με τις πληροφορίες που δίνονται από τον εγκέφαλο για την κλίση της μοτοσυκλέτας. Από την άλλη, αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το παλαιότερο σύστημα (του 2017), το οποίο επιδρούσε στο μπροστινό σύστημα. Όταν η μοτοσυκλέτα κινούταν με πολύ χαμηλές ταχύτητες, το σύστημα "ξάπλωνε" λίγο παραπάνω το πιρούνι, αυξάνοντας το μεταξόνιο και τη γωνία κάστερ και κάνοντας στην πορεία τη μοτοσυκλέτα σταθερότερη. Ακόμα και στατική όμως, η μοτοσυκλέτα παρέμενε όρθια, χάρη στην ανεξάρτητη κίνηση του μπροστινού τροχού (δεξιά και αριστερά) με πληροφορίες που έρχονταν και πάλι από τον εγκέφαλο.
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »
Μπορούν να κινούνται μόνες τους με μικρές ταχύτητες χάρη σε ραντάρ
Το να κάνεις λοιπόν μια μοτοσυκλέτα να στέκεται όρθια από μόνη της είναι σχετικά "απλό" με την υπάρχουσα ρομποτική τεχνολογία. Πώς την κάνεις όμως να κινείται αυτόματα; Και αυτό πλέον είναι "απλό", χάρη στα ραντάρ, τις κάμερες και τις εξελιγμένες IMU. Φανταστείτε μια μοτοσυκλέτα με Adaptive Cruise Control. Εκεί, το ραντάρ μπροστά διαβάζει το δρόμο και προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με τι γίνεται μπροστά. Δηλαδή αν έχεις ορίσει το Cruise Control στα 120 χλμ./ώρα, αλλά μπροστά σου ένα αμάξι κινείται με 105 χλμ, πλησιάζοντάς το η μοτοσυκλέτα θα μειώσει μόνη της ταχύτητα και θα κινείται σε πλαίσια που δεν θα χτυπήσει το εμπόδιο μπροστά. Με την ίδια λοιπόν τεχνολογία μια μοτοσυκλέτα μπορεί να κινείται ακόμα και χωρίς αναβάτη, συνδυάζοντας αυτές τις δύο τεχνολογίες. Δηλαδή τους μηχανισμούς που την κρατούν όρθια και τα ραντάρ και τις IMU. H BMW μάλιστα παρουσίασε το 2018 ένα R 1200 GS το οποίο μπορούσε και να στρίψει μόνο του, κάνοντας την παρουσίαση με μικρές ταχύτητες σε μια πίστα.
Στόχος η διευκόλυνση των αναβατών και η μελοντική μείωση των ατυχημάτων
Ποιός είναι όμως ο στόχος; Όλοι οι κατασκευαστές που ασχολούνται με αυτές τις τεχνολογίες, διατείνονται ότι δεν θέλουν να φτιάξουν μοτοσυκλέτες που θα είναι πλήρως αυτόνομες και που θα στερούν την οδηγική απόλαυση από τους αναβάτες τους. Όλοι όμως έχουν ως στόχο να φτιάξουν μοτοσυκλέτες που θα αποτρέπουν όλο και περισσότερα ατυχήματα από το να συμβαίνουν, ακόμα και εξαλείφοντας τα λάθη του αναβάτη. Η Honda έχει θέσει έναν πολύ φιλόδοξο στόχο, ο οποίος είναι τα θανατηφόρα ατυχήματα με μοτοσυκλέτες να φτάσουν το 0 μέχρι το 2050. Το θέμα με όλα αυτά είναι ένα. Μπορεί η τεχνολογία να προχωρήσει αρκετά ώστε να εγγυηθεί ότι θα επεμβαίνει "όσο πρέπει" και δεν θα προκαλεί εν τέλει περισσότερα ατυχήματα από όσα θα αποτρέπει; Φανταστείτε τι μπορεί να γίνει για παράδειγμα αν ο εγκέφαλος της μοτοσυκλέτας δώσει εντολή για ξαφνικά φρένα μέσα στη στροφή και πώς ο απρόβλεπτος "ανρθώπινος παράγοντας" που βρίσκεται εκείνη τη στιγμή πάνω στη μοτοσυκλέτα θα αντιδράσει. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να μιλάμε για αντίστοιχες τεχνολογίες στους τέσσερις τροχούς και εντελώς άλλο στη μοτοσυκλέτα, όπου κάθε μικρή κίνηση του αναβάτη μπορεί να επηρεάσει το κέντρο βάρους και πολλά ακόμα πράγματα. Ακόμα αυτό το ερώτημα δεν έχει απαντηθεί και μένει να δούμε στο μέλλον πως θα προχωρήσουν οι κατασκευαστές.
