Ένα είναι το κοινό σημείο των δύο on-off της ιαπωνικής εταιρίας σε αυτή την ενότητα. Μιλάμε φυσικά για την ποιότητα κατασκευής η οποία κυμαίνεται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα και στις δύο “Made in Japan” περιπτώσεις. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που καμιά από τις δύο μοτοσικλέτες δεν αφήνει περιθώριο για παράπονα αφού η ποιότητα της βαφής, η συναρμογή αλλά και η συναρμολόγηση ικανοποιούν απόλυτα. Εκείνο βέβαια που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι το 1000. Χωρίς να διαφέρει σχεδιαστικά σε διαστάσεις, χωρίς δηλαδή να ξεχωρίζει λόγω αυτών, υιοθετεί μια εντελώς διαφορετική λογική στη σχεδίασή του. Τα πλαστικά του σχεδιαστήκαν μετά από εκείνα του “650” και αυτό φαίνεται με τη Suzuki να διαχωρίζει συνειδητά τα δύο μοντέλα, σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά που ήταν ουσιαστικά σαν δυο σταγόνες νερό. Λίγο το “χρυσό” του πιρούνι, λίγο το ρύγχος που αποτίει όρο τιμής στο DR Big και ακόμη περισσότερο η σπανιότητά του στους δρόμους, το μεγάλο Suzuki καταφέρνει να επιβάλλεται στον “μικρό” αδερφό του. Το 650 από την άλλη έχει μια πολύ πιο οικεία σχεδίαση που θυμίζει αμυδρά την προηγούμενη γενιά. Προτάσσει, ωστόσο, περισσότερες καμπύλες οι οποίες δείχνουν λιγότερο δυναμικές απέναντι στις αιχμές και τις γωνίες του 1000.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;
