4 μοτοσυκλέτες που το αγωνιστικό DNA τρέχει στο αίμα τους. Τα τελευταία χρόνια, η ταχύτητα εξέλιξης της τεχνολογίας και η εμφάνιση αγωνιστικών εφαρμογών σε μοτοσυκλέτες δρόμου-πίστας, δεν έχει προηγούμενο.

Από τους αγώνες στην ευρεία παραγωγή

Είναι γνωστό ότι η αγωνιστική τεχνολογία περνά αργότερα στις μοτοσυκλέτες παραγωγής και οι Superbikes είθισται να επωφελούνται περισσότερο από κάθε κατηγορία, σε αυτόν τον τομέα. Αρχίζοντας από τους κινητήρες, έχουμε 4 τετρακύλινδρα, το καθένα με την δική του φιλοσοφία με απόδοση που αγγίζει ή ακόμα και ξεπερνά τους 200 ίππους, ένα νούμερο που πριν μερικά χρόνια φάνταζε τουλάχιστον εξωπραγματικό. Και όμως πλέον είναι 100% αληθινό αλλά το κυριότερο αξιοποιήσιμο, ακόμα και αν δεν είσαι οδηγός παγκόσμιας κλάσης.

Αν και έχουμε αναφερθεί αναλυτικά σε κάθε μοτοσυκλέτα στα προηγούμενα τεύχη, μια γρήγορη επανάληψη δεν κάνει κακό. Η Aprilia εδώ και αρκετά χρόνια έχει επιλέξει την διάταξη V4 για την κορυφαία της μοτοσυκλέτα, αλλά πλέον δεν είναι η μόνη. Η Ducati ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, εξοπλίζοντας την Panigale για πρώτη φορά με V4 90 μοιρών, που με 1.103 κυβικά είναι και ο μεγαλύτερος της κατηγορίας. Οι μοτοσυκλέτες από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου χρησιμοποιούν τετρακύλινδρους σε σειρά κινητήρες με την Honda να εμφανίζεται η πιο παραδοσιακή, καθώς η Yamaha δίνει τη δική της α λά Moto GP εκδοχή, χάρη στην τεχνολογία crossplane.

Στον τομέα των αναρτήσεων η Ohlins εξοπλίζει όλες τις μοτοσυκλέτες (Ducati και Yamaha με ημιενεργητικές) εκτός από την CBR 1000RR, που στην βασική της έκδοση φέρει πιρούνι και αμορτισέρ της Showa. Στα φρένα, συναντάμε δαγκάνες της Brembo στις δύο Ιταλικές μοτοσυκλέτες, Tokiko στην CBR και όπως πάντα, Sumitomo στην Yamaha.