Οι φήμες οργιάζουν για το μελλοντικό V4 της Honda, όμως προς το παρόν το Ιαπωνικό εργοστάσιο επιμένει στον 4κύλινδρο σε σειρά κινητήρα, εξελίσσοντας μια μοτοσυκλέτα η οποία όπως έχει αποδειχθεί έχει σωστή βάση. Μπορεί να υστερεί ελαφρώς σε απόλυτα νούμερα ιπποδύναμης σε σχέση με τον ανταγωνισμό, αλλά μερικοί ίπποι δεν είναι ικανοί να μειώσουν την αποτελεσματικότητα του συνόλου. Κλασσική Honda όσον αφορά την εργονομία και την ευκολία οδήγησης, έχει γλυκιά λειτουργία και δύναμη που διαρκεί μέχρι τον κόφτη.
Η βασική έκδοση που είχαμε στη διάθεσή μας δεν διαθέτει τα εντυπωσιακά περιφερειακά ή τον εξοπλισμό της SP και των υπόλοιπων μοντέλων του συγκριτικού, όμως οι χρόνοι δείχνουν ότι στην πράξη τα καταφέρνει εξίσου καλά. Έχει βελτιωθεί σε όλους τους τομείς σε σχέση με την προηγούμενη γενιά και πλέον έχει τα απαραίτητα ηλεκτρονικά βοηθήματα που την καθιστούν ανταγωνιστική. Η μόνη εμφανής έλλειψη είναι το Shifter, ειδικά όταν ακριβώς πριν έχεις οδηγήσει μοτοσυκλέτες κορυφαίες σε αυτόν τον τομέα.
Με την CBR 1000RR δεν δυσκολεύεσαι να κινηθείς γρήγορα, καθώς χωρίς να ξεχωρίζει κάπου έχει τον τρόπο να τα κάνει όλα σωστά. Ακόμα και η αεροδυναμική της προστασία επαρκεί, παρά το μικροσκοπικό φαίρινγκ. Θα μπορούσε να έχει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα εάν τα φρένα που είχαν δυνατό δάγκωμα δεν αδικούνταν από το ABS το οποίο επενέβαινε στο τέλος της ευθείας μεγαλώνοντας την απόσταση φρεναρίσματος.