Σειρά είχε η δεύτερη V4 του συγκριτικού, αυτή που τραβούσε με ευκολία τα περισσότερα βλέμματα επάνω της. Όσο επιθετική και αν φαίνεται με την πρώτη ματιά όμως, άλλο τόσο σε εκπλήσσει με την θέση οδήγησης που μοιάζει τουριστική σε σχέση με την ακραία Aprilia. Αυτό μόνο κακό δεν είναι. Αντιθέτως, σε βοηθά να προσαρμοστείς γρήγορα στην μοτοσυκλέτα και να επικεντρωθείς στην οδήγηση, καθώς βρίσκονται όλα ακριβώς εκεί που θέλεις. Δεν χρειάστηκαν πολλά μέτρα για να νιώσουμε την δύναμη του Desmosedici Stradale (έτσι ονομάζεται ο V4 κινητήρας 1.103 κ.εκ) που πραγματικά είναι από άλλο πλανήτη, με απόδοση που ξεφεύγει από τα δεδομένα των υπόλοιπων 1.000αριών.
Η επιλογή του V4 έκανε την μοτοσυκλέτα πολύ πιο φιλική από την προηγούμενη Panigale, παρόλο που η καταιγιστική επιτάχυνση (σε όλο το φάσμα των στροφών) σταμάτησε το κοντέρ στα 289 χλμ/ώρα (που μάλλον είναι ρεκόρ πίστας, αλλά ποιος ασχολείται..) πριν τα φρένα για την Κ1.. Η απόκριση μπορεί να μην είναι τόσο γλυκιά όσο στην RSV4, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι απότομη, αφήνοντας να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητές της.
Το χαμηλό βάρος την κάνει να αλλάζει πορεία με χαρακτηριστική ευκολία και οι ημιενεργητικές αναρτήσεις 2ης γενιάς της Ohlins δίνουν έναν αξιόπιστο μπούσουλα για να κινηθείς γρήγορα. Όταν θελήσεις να κατεβάσεις χρόνους μπορείς να τις ρυθμίσεις χειροκίνητα μέσα από το πλήρες μενού για να φέρεις την V4 S ακριβώς στα μέτρα σου. Εκεί θα βρεις και τις ρυθμίσεις για τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά βοηθήματα που όπως έχουμε αναφέρει και στην δοκιμή του προηγούμενου τεύχους περιλαμβάνουν κυριολεκτικά τα πάντα και λειτουργούν εξαιρετικά όπως και τα φρένα της Brembo που επιβράδυναν άμεσα τη μοτοσυκλέτα χωρίς κουνήματα κλπ.