Εδώ βλέπετε την ενδεδειγμένη στάση, για να ανέβουν γρηγορότερα τα χιλιόμετρα, σε οδήγηση πίστας.
Εδώ αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της για πρώτη φορά η λύσσα. Λύσσα κακιά, και προσπάθεια να πιούμε μέχρι τελευταίας σταγόνας το αίμα των άστρωτων RS4 (έχουν-δεν έχουν 200χλμ στο οδόμετρο), και να περάσουμε οποιονδήποτε… αντίπαλο κινείται στο οπτικό μας πεδίο. Για να μη χάσουμε πολύτιμα χιλιόμετρα τελικής, διπλώνουμε κυριολεκτικά στα δύο, δαγκώνοντας την τάπα του ρεζερβουάρ με τον δαφνοστεφανωμένο άσσο. Κλεφτές μόνο ματιές προς το πάνω μέρος του κράνους, καθώς είμαστε σκυμμένοι, για να διατηρήσουμε πορεία… εντός πίστας. Προσοχή στο εξατάχυτο κιβώτιο, ώστε να μη χαθεί ούτε μία αλλαγή, και πλέον αρχίζουμε να μειώνουμε το φρενάρισμα στο ελάχιστο. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να διατηρήσουμε ψηλά τη μέση μας ταχύτητα, ώστε να έχουμε ελπίδες στο πεδίο της μάχης. Ανοίξου στις στροφές! Πάτα πάνω στα κερμπ! Ανοικτές γραμμές, οδήγηση με ροή. Ουφ. Ο ιδρώτας ρέει ποτάμι κάτω από τον καυτό ιταλικό ήλιο, ο σβέρκος πονάει από το… στραβολαίμιασμα… αλλά δεν με νοιάζει. Το μόνο που μετράει είναι το κατέβασμα του προσωπικού χρόνου!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 87534 αναγνώστες
