+:Ροπή κινητήρα, μοναδική εμφάνιση, στήσιμο (για τα δεδομένα τις κατηγορίας)
-: Τάπα ρεζερβουάρ που δεν κλειδώνει, «φιμωμένες» εξατμίσεις
Η δουλειά που έκανε το ατελιέ της Guzzi είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή, δημιουργώντας μια μοτοσικλέτα που ακολουθεί κάποιες πεπατημένες οδούς αλλά διατηρεί την μοναδικότητα της, προβάλλοντας μια ξεχωριστή ταυτότητα. Στον δρόμο, τραβάει τα βλέμματα όλων σαν μαγνήτης. Δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία πάνω του: το πανέμορφο ρεζερβουάρ και –φυσικά- ο V2 εγκάρσιος κινητήρας. Ποιοτικά, το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, παντού υπάρχει μέταλλο ποιοτικά βαμμένο, όλα τα καλώδια είναι τακτοποιημένα, ενώ οι κολλήσεις του πλαισίου, δείχνουν πως έχει δοθεί προσοχή ακόμα και στα κρυφά σημεία. Το μονό αναλογικό κοντέρ, φιλοξενεί έναν ψηφιακό πίνακα και κάποιες ενδεικτικές λυχνίες.
Η θέση οδήγησης θυμίζει περισσότερο νεορετρό μοτοσικλέτα παρά cruiser, τοποθετώντας τον οδηγό όρθιο μεν, αλλά όχι πολύ… (ξα)απλωτό δε. Η σέλα είναι επίπεδη, σχετικά στενή, σίγουρα κοντή σε μήκος και slim σε ότι αφορά στο γέμισμα της με αφρώδες υλικό. Το πλαίσιο είναι νέας σχεδίασης ατσάλινο διπλό, κατασκευασμένο από σωλήνες κυκλικής διατομής. Οι αναρτήσεις αποτελούνται από τηλεσκοπικό πιρούνι διαμέτρου 40 χλστ. και δύο αμορτισέρ, ρυθμιζόμενα ως προς της προφόρτιση του ελατηρίου. Σε ότι αφορά στα φρένα, ένας δίσκος διαμέτρου 320 χλστ. μπροστά, συνεργάζεται με τετραπίστονη δαγκάνα της brembo και ένας δίσκος διαμέτρου 260 χλστ. πίσω, πάει «σετάκι» με διπίστονη δαγκάνα. Αμφότεροι δε, ελέγχονται από δικάναλο ABS. Ο κινητήρας είναι διβάλβιδος, με χωρητικότητα 853 κ.εκ. και αποδίδει, 55 ίππους στις 6.250 σ.α.λ. και 6,3 kg-m ροπής, στις –πολύ χαμηλές- 3.000 σ.α.λ.
Η τελική μετάδοση γίνεται μέσω άξονα. Υπάρχει επίσης Traction Control ρυθμιζόμενο σε 2 επίπεδα παρεμβατικότητας, που μπορεί να απενεργοποιηθεί. Το V9 έχει αυτή την μαγική ιδιότητα να σε απομονώνει από την φρενίτιδα του περιβάλλοντα χώρου, να σου εξαφανίζει το άγχος και να σε βάζει σε ένα πολύ ωραίο χαλαρωτικό mood. Δεν πα να γίνεται «της κακομοίρας» δίπλα σου, εσύ απολαμβάνεις την μεστή απόδοση του μοτέρ, την ροπή που ξεχειλίζει και σου επιτρέπει να κινείσαι με 5η και 40 χλμ. / ώρα, «ρολλάροντας» ανάμεσα στα αυτοκίνητα αισθανόμενος παράλληλα τους «μαγικούς» παλμούς, που μόνο ένας V2 Guzzi μπορεί να παράξει.
Μόλις ο δρόμος ανοίξει, το ίδιο χαλαρωτικό mode απλά στο λίγο πιο σβέλτο του, συνεχίζει να επικρατεί. Τον ρυθμό τον ορίζει ο κινητήρας, που μπορεί να κινήσει το V9 γρήγορα, απλά δεν θέλει στροφάρισμα ψηλά. Η μοτοσικλέτα μπορεί να ακολουθήσει, με το στιβαρό πλαίσιο και τις αναρτήσεις να κρατάνε τον έλεγχο σε κάθε περίπτωση, όσο βέβαια κινείται κανείς μέσα στα λογικά πλαίσια της κατηγορίας. Όσο οι ρυθμοί είναι χαλαροί, το ταξίδι και όχι ο προορισμός είναι αυτοσκοπός, οι στάσεις είναι πολλές και η παρέα καλή, κανένα πρόβλημα.