Πώς όμως οι παραπάνω διαφορές μεταφράζονται στην πράξη; Δεν χρειάζονται πολλά χιλιόμετρα για να καταλάβεις ότι το RC 390 είναι ένα αγωνιστικό με άδεια κυκλοφορίας και το Ninja μια sport μοτοσυκλέτα η οποία δεν θα αρνηθεί ακόμα και τη χρήση commuter.
Φυσικά και το RC με τις μαζεμένες διαστάσεις, το μικρό βάρος και τον ¨ζωντανό¨ κινητήρα, δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα μέσα στην πόλη, όμως ο επιθετικός χαρακτήρας του πάντα θα ζητά διαφορετικό περιβάλλον όπως θα ζητάς και εσύ αν είσαι (ή αισθάνεσαι) νέος και το αίμα σου βράζει...Το Ιαπωνικό μοντέλο ισορροπεί αρκετά πιο εύκολα τη ζυγαριά μεταξύ χρηστικότητας και σπορ συμπεριφοράς χάρη στην πιο φιλική θέση και την γλυκιά λειτουργία του κινητήρα που περιμένει τις εντολές σου για να δείξει το δυναμικό του πρόσωπο. Και όταν το κάνει δεν αστειεύεται, στέλνοντας το ψηφιακό κοντέρ πάνω από τα 195 χλμ/ ώρα, την στιγμή που ο κόφτης σταματά το KTM στα 172 χλμ/ώρα. Έτσι το Ιαπωνικό μοντέλο αποδεικνύεται ιδανικότερο για μακρινές εξορμήσεις, καθώς όπως προαναφέραμε το μόνο που θα σε ενοχλήσει στην πολύωρη χρήση είναι η σκληρή σέλα.
Με κάποιες παραχωρήσεις λοιπόν (λίγο μεγαλύτερες στο KTM), οι δύο μοτοσυκλέτες προσφέρουν χρηστικότητα καθώς θα σε συντροφεύσουν στην πόλη, αλλά δεν θα πουν όχι και στις μικρές εξορμήσεις δίνοντάς σου το κίνητρο να ψάξεις μέρη στα οποία μπορείς να διασκεδάσεις με ασφάλεια. Και όπως γνωρίζουμε την ασφάλεια που σου παρέχει μια πίστα δεν την βρίσκεις σε κανέναν δημόσιο δρόμο, όσο καλή άσφαλτο και αν διαθέτει. Το μέγεθος και η δύναμη των δύο μοτοσυκλετών, τους επιτρέπει να οδηγηθούν τόσο σε μια μεγάλη πίστα όπως αυτή των Σερρών, όσο και σε μια πίστα καρτ (πολύ πιθανών να έχεις κοντά σου) όπως η Speed Force στο Κορωπί που μας φιλοξένησε για να ¨παίξουμε¨ με ασφάλεια, ψάχνοντας τα όρια τους.
Εκεί οι μοτοσυκλέτες βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό, αποδεικνύοντας γιατί είναι αυτές που πρωταγωνιστούν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα WSS 300. Ευέλικτες και σταθερές, έχουν γεωμετρία που τις κάνει να πλαγιάζουν πανεύκολα, ώστε να μην δυσκολεύονται ακόμα και στην ¨σφικτή¨ χάραξη της συγκεκριμένης πίστας. Εδώ παρατηρείς ότι ο επιθετικός χαρακτήρας του RC 390 ταιριάζει περισσότερο, επιτρέποντάς σου να κινηθείς πιο εύκολα σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Με σύμμαχο τον μονοκύλινδρο κινητήρα, ο οποίος το κάνει να επιταχύνει δυνατά στις εξόδους των κλειστών στροφών, βάζει τα ¨δύσκολα¨ στο Ninja το οποίο συνεχίζει να είναι πιο φιλικό, κάνοντας τα πάντα να μοιάζουν εύκολα. Όμως η όρθια θέση οδήγησης και τα χαμηλότερα μαρσπιέ του τελευταίου θέτουν πιο νωρίς τα όρια, οπότε για αγωνιστική χρήση ένα σετ πιο χαμηλών κλιπ-ον και ρυθμιζόμενων μαρσπιέ επιβάλλονται, καθώς θα πολλαπλασίαζαν τις δυνατότητές του. Οι συμβατικές του αναρτήσεις στην πράξη τα καταφέρνουν εξίσου καλά με τις εντυπωσιακές WP του RC390, όμως τα φρένα του Ιαπωνικού μοντέλου υστερούν ελαφρώς σε αρχικό δάγκωμα έναντι των αντίστοιχων Bybre.
