Το πλαίσιο της Interceptor 650 αντλεί και αυτό έμπνευση από άλλη εποχή, καθώς η Ινδική εταιρεία επέλεξε να ντύσει τον κινητήρα σε ένα νέο, από την αρχή σχεδιασμένο πλαίσιο Featherbed, μια λογική που πρωτοεμφανίστηκε το 1949, δημιούργημα των αδερφών Mc Candless, και πρωτοφορέθηκε από την Norton Manx. Για τη δημιουργία του επιστρατεύτηκε η θρυλική Harris Performance Productions. Αν το μεταφράζαμε σε «σημερινούς όρους», μιλάμε για ένα ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο δύο δοκών.
Στον τομέα των αναρτήσεων, η Royal Enfield χρησιμοποιεί ένα πιρούνι 41mm μπροστά, με 110mm διαδρομή και διπλά αμορτισέρ με εξωτερικά δοχεία αερίου με διαδρομή 88mm. Η απόδοσή τους είναι καλή στις μικρές κακοτεχνίες της ασφάλτου, αλλά λίγο σκληρή στις πιο έντονες ανωμαλίες, ενώ τα αμορτισέρ έχουν 6 θέσεις ρύθμισης της προφόρτισης. Το σταμάτημα της Interceptor 650 αναλαμβάνουν ένας δίσκος 320mm μπροστά και ένας δίσκος 240mm πίσω, με διπίστονες δαγκάνες της ByBre (θυγατρική της Brembo), ενώ η Bosch παρέχει το δικάναλο ABS. H απόδοσή τους θυμίζει αυτή αρκετά ακριβότερων Adventure μοτοσυκλετών, καθώς σύμφωνα με τις μετρήσεις μας για να ακινητοποιηθεί από τα 100 χλμ./ώρα, η Interceptor χρειαζόταν 45,5 μέτρα. Τα ελαστικά που αγκαλιάζουν τους 18” τροχούς έχουν διαστάσεις 100/90 και 130/70 μπροστά και πίσω αντίστοιχα, όμως τα ελαστικά πρώτης τοποθέτησης της CEAT δεν κολακεύουν την μοτοσυκλέτα, με τις δυνατότητές της να τα υπερβαίνουν.
Σελίδα 1
Royal Enfield Interceptor 650 Mark II – Φώτα, κάμερα…πάμε!
