Η Aprilia επιμένει να διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη την βασική σχεδίαση της RSV4 από το 2009 και αυτό δεν είναι κατακριτέο, αφού σαν άλλος Νοστράδαμος προέβλεψε τις τάσεις του μέλλοντος και σχεδίασε μια πρωτοποριακή μοτοσυκλέτα που συνεχίζει να κλέβει καρδιές. Καθιέρωσε την μικροσκοπική ουρά και τον μίνιμαλ σχεδιασμό που στην έκδοση 1100 factory έχει την τιμητική του. Η μαύρη ματ βαφή σε συνδυασμό με τα ανθρακονήματα και η απουσία χρωματιστών αυτοκόλλητων δείχνει ότι η RSV4 αγρίεψε, υιοθετώντας αγωνιστικά γονίδια κατευθείαν από το Moto GP. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα παρατηρητικός για να δεις τα αεροδυναμικά Carbon φτερά στο μπροστινό μέρος, αλλά και τους αεραγωγούς των φρένων που κατασκευάζονται από το ίδιο υλικό. Το αλουμινένιο πλαίσιο και το ψαλίδι κάνουν αντίθεση με τα μαύρα πλαστικά, ενώ τα κορυφαία περιφερειακά συμπληρώνουν μια εικόνα που θυμίζει ξεκάθαρα αγωνιστική κατασκευή.
H Panigale από την άλλη πλευρά είναι ένα έργο τέχνης με δύο τροχούς. Η σχεδίαση της χαρακτηρίζεται από μεγάλες καθαρές επιφάνειες και αιχμηρή σχεδίαση που ξεκινά από τα DRL φώτα ημέρας στο μπροστινό τμήμα και τελειώνει στο εντυπωσιακό πίσω μέρος με τις μεγάλες οπές και τα τοξοειδή φωτιστικά σώματα. Παραδοσιακά διαθέτει μονόμπρατσο ψαλίδι, ενώ η προσοχή στη λεπτομέρεια συναντάται σε κάθε της εκατοστό, αφού ακόμα και το σταντ (είναι σχεδόν ακατόρθωτο να το βρεις όταν φοράς μπότες) είναι απόλυτα εναρμονισμένο στο σύνολο. Ποιοτικά και τα δύο μοντέλα βρίσκονται στην κορυφή, με την Ducati να κερδίζει στο τελικό φινίρισμα δείχνοντας παράλληλα πιο σύγχρονη, τραβώντας σαν μαγνήτης τα βλέμματα τόσο στον δρόμο όσο και στις πίστες.
