Προκειμένου να είναι πιο εύκολα αναγνώσιμο το οδηγικό σκέλος, το χωρίσαμε σε τμήματα, που ανταποκρίνονται σε ξεχωριστές χρήσεις. Είπαμε άλλωστε... οι μοτοσικλέτας αυτές είναι All Around, που σημαίνει ότι κάνουν σχεδόν τα πάντα, ας τα δούμε ξεχωριστά λοιπόν:
Πόλη: Η τετρακύλινδρη, χωρίς κραδασμούς φύση του CB 650F, του προσδίδει χαρακτηριστικά “smooth operator” μέσα στην πόλη, τουλάχιστον σε ότι αφορά σε αυτή την περιβόητη “ποιότητα κύλισης”. Η μοτοσικλέτα είναι κλασσική Honda, πράγμα που σημαίνει ότι αποπνέει τη πασίγνωστη “ολιστική φιλικότητα” που διακρίνει τα περισσότερα δίτροχα του Big-H. Ευέλικτη, με απίστευτα ελαστικό κινητήρα που επιτρέπει οδήγηση με μια (και δύο) πάνω σχέσεις στο κιβώτιο, θα αντεπεξέλθει σε όλες τα σενάρια αστικής κίνησης χωρίς πρόβλημα. Το μόνο σημείο που χαλάει την καλή της εικόνα, είναι η “τρύπα” στην απόδοση, που υπάρχει κάτω από τις 4.000 σ.α.λ. Στις εκκινήσεις θέλει πατινάρισμα με τον συμπλέκτη ώστε να ξεπεραστεί γρήγορα αυτός ο “σκόπελος” και αν ξεχαστεί κανείς και αφήσει τις στροφές να πέσουν εν κινήσει στην άσχημη περιοχή, θα εισπράξει κάτι που περιγράφεται ως “στολάρισμα” στο άνοιγμα του γκαζιού. Είναι βέβαια κάτι που συνηθίζεται με τον καιρό αλλά δεν παύει να αποτελεί πρόβλημα. Το SV 650, νοιώθει “σαν στο σπίτι του” μέσα στην πόλη. Είναι μια στενή μοτοσικλέτα με πολύ ελαφριά αίσθηση, ο κινητήρας της είναι πρόθυμος σε όλο το φάσμα των στροφών και έχει επίσης και το σύστημα “Low RPM Assist” που ανεβάζει ελαφρά τις στροφές του κινητήρα όταν τραβά και απελευθερώνει κανείς την μανέτα του συμπλέκτη σε πολύ χαμηλές ταχύτητες και σε στάση. Είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που θα βοηθά τους νέους αναβάτες και θα διευκολύνει τους πιο έμπειρους, αφού στις αργές διελεύσεις ανάμεσα στα αυτοκίνητα, το SV κινείται χωρίς να ανοίγει κανείς το γκάζι, παρά παίζοντας με την μανέτα του συμπλέκτη. Το MT-07 απλά δεν σε αφήνει να ... αγιάσεις. Σε προκαλεί περισσότερο από τις άλλες δύο μοτοσικλέτες να το οδηγήσεις γρήγορα και σε κάνει να βιάζεσαι (με την καλή έννοια) χωρείς να υπάρχει λόγος, απλά για το fun της υπόθεσης. Πέρα από τον “ζωηρό” κινητήρα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό το χαρακτηριστικό, παίζει και το ότι το MT-07 σου δίνει την αίσθηση παιχνιδιού (πάλι με την καλή έννοια) όσο βρίσκεσαι στην σέλα του. Πανάλαφρο και με επιθετική θέση οδήγησης, “καθαρίζει” την κίνηση για πλάκα, ελίσσεται και τρυπώνει παντού και για κερασάκι στην τούρτα, “κερνάει” σουζάκια (ή σουζάρες) και παντιλίκια, όποτε το θελήσεις. Φυσικά και μπορεί να κινηθεί επίσης σε πιο ήρεμους ρυθμούς και να επιτελέσει άψογα τα commuting καθήκοντα του, απλά σε αυτή την περίπτωση βγάζει μια ανεπαίσθητη τραχύτητα, απόρροια του δυναμικου του χαρακτήρα. Ποιο κερδίζει στο πεδίο αυτό λοιπόν; Όλα, μιας και τα τρία δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα στις αστικές / περιαστικές διαδρομές. Αν θα έπρεπε όμως να επιλέξουμε ένα, αυτό είναι το SV 650 της Suzuki που αποδεικνύεται συνολικά το πιο εύκολο και φιλικό στην χρήση αυτή.
ΣΚ και Αργίες: Όπου και αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για βόλτες έξω από την πόλη. Τι θα κάνεις με τις μοτοσικλέτες αυτές; Πρώτα απ΄ όλα θα αποφύγεις όσο περισσότερο εθνική μπορείς, επιλέγοντας αντ΄αυτής δευτερεύοντες και επαρχιακούς δρόμους που οδηγούν σε ωραία στροφιλίκια. Στο πεδίο αυτό λοιπόν, το MT-07 είναι αυτό που θα πεταχτεί με μεγαλύτερο ενθουσιασμό μπροστά, σαν πιτσιρίκι που το αμολάς στην παιδική χαρά. Ο κινητήρας του είναι εύστροφος, το στήσιμο του, παρά τις “βασικές” επιλογές σε περιφερειακά, πολύ καλό και τελικά τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην διασκέδαση του αναβάτη. Ο χαρακτηρισμός “παιχνίδι” για άλλη μια φορά μας έρχεται στο μυαλό στην περίπτωση του MT-07, αν χρειαστεί να το περιγράψουμε το πως αποδίδει σε δρόμους με στροφές. Το SV 650 έχει ένα πιο “σοβαρό” και “μετρημένο” χαρακτήρα που δεν ξεσηκώνει άμεσα όπως το Yamaha αλλά αν ο οδηγός του το επιθυμεί, μπορεί με άνεση να γίνει και αυτό party animal. Πολύ καλός κινητήρας με διάρκεια ψηλά, γρήγορο σε αλλαγές κατεύθυνσης, ουδέτερο κράτημα χωρίς ιδιοτροπίες, είναι τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν την μοτοσικλέτα της Suzuki. Ένα θέμα προκύπτει όμως από το μπροστινό που είναι πολύ μαλακό, κάτι που βολεύει σε καθημερινή χρήση αλλά όχι σε συνθήκες πίεσης. Στα φρένα, το Suzuki “βουτάει” αρκετά, καταναλώνοντας μεγάλο μέρος της διαδρομής του πιρουνιού και θέτοντας σαφή όρια στον sport προσανατολισμό της μοτοσικλέτας. To CB 650F από την άλλη, έχει το πιο “σκληρό” μπροστινό και γενικά το πιο “σφιχτό” setup σαν μοτοσικλέτα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το Honda να μπορεί να κινηθεί πολύ γρήγορα σε δρόμους με στροφές, αρκεί ο οδηγός να κρατά τις στροφές ψηλά και να εκμεταλλεύεται την διάρκεια του κινητήρα ψηλά. Η προσέγγιση του Honda είναι πιο “χειρουργική” σε σχέση με το Suzuki και απέχει πολύ από το Yamaha που είναι “χύμα” αλλά εξίσου αποτελεσματικό.
Tαξίδι: Naked μοτοσικλέτες και ταξίδι... μια κατάσταση για υπομονετικούς και ανθεκτικούς χαρακτήρες... οκ, υπερβάλουμε λίγο αλλά σίγουρα δεν τα λες και Touring τα μοντέλα αυτά. Στον ανοικτό δρόμο λοιπόν και στις ατέλειωτες ευθείες, τα MT-07 και SV 650 μπορούν να ταξιδεύουν με ταχύτητες 130-140 χλμ./ώρα, χωρίς να κουράζουν τον αναβάτη τους, ο οποίος αν θέλει κάτι περισσότερο από προστασία, θα πρέπει να τοποθετήσει ζελατίνα και στις δύο περιπτώσεις. To CB 650F, λόγο της πλατιάς και “ψωμωμένης” μάσκας του, εκτρέπει σε ένα βαθμό τον αέρα από τον κορμό του οδηγού, ο οποίος με λίγο σκύψιμο, θα υπομείνει υψηλότερες ταχύτητες, κοντά στα 160 χλμ./ώρα, για μεγάλο διάστημα. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας αισθάνεται πολύ άνετα στο να δουλεύει ψηλά και έτσι το Honda αποδεικνύεται ο ταξιδιώτης του συγκριτικού, όσο ταξιδιώτης μπορεί να είναι βέβαια μια γυμνή μοτοσικλέτα...
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;