Και οι δύο περιπτώσεις τα καταφέρνουν εξαιρετικά σε αυτόν τον τομέα έχοντας όμως αρκετές, μικρές διαφορές μεταξύ τους που διαφοροποιούν περισσότερο την αίσθηση που λαμβάνει ο αναβάτης παρά την ουσία. Στο Kawasaki, η σέλα βρίσκεται πιο κοντά στα μαρσπιέ κάτι που θα βολέψει καλύτερα του βραχύσωμους, αφού τα πόδια τους δεν διπλώνουν τόσο πολύ όσο στους ψηλότερους αναβάτες. Από την άλλη, στο CBR υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ σέλας και μαρσπιέ με αποτέλεσμα όλοι οι τύποι αναβατών να νιώθουν πιο άνετα πάνω του. Μία ευχάριστη έκπληξη από μία μοτοσικλέτα που έχει μικρότερες διαστάσεις από το μοντέλο της Kawasaki, είναι και το γεγονός ότι η σέλα του CBR είναι και λίγο πιο πλατιά και στηρίζει τα μαλακά μόρια πιο αποδοτικά. Και στα δύο πάντως, τα πόδια πατούν με σιγουριά στο έδαφος. Τo τιμόνι και στις δύο περιπτώσεις βρίσκεται ψηλά, σε μία θέση που βολεύει ιδιαίτερα για τις καθημερινές μετακινήσεις. Οι καρποί δεν φορτίζονται με βάρος και τα χέρια μένουν ξεκούραστα στο συνεχές σταμάτα-ξεκίνα. Ξανά όμως, ελαφρύ προβάδισμα για τους ψηλότερους έχει η μικρή μοτοσικλέτα της Honda με τα ψηλά κλιπόν να έχουν ελαφρώς μεγαλύτερο άνοιγμα και να δημιουργούν λίγο καλύτερο μοχλό. Αυτό συμβάλλει και στην ελαφρώς πιο επιθετική θέση οδήγησης που γεμίζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση τον αναβάτη του CBR250R. Όσον αφορά στο συνεπιβάτη, και τα δύο μοντέλα διαθέτουν περίπου τον ίδιο χώρο για αυτόν με τις πρακτικές χειρολαβές του CBR να κάνουν σε αυτό το σημείο τη διαφορά.Στον τομέα της ποιότητας και τα δύο μοντέλα βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο πως μία οικονομική μοτοσικλέτα μπορεί κάλλιστα να είναι καλοφτιαγμένη και να το δείχνει. Οι βαφή, τόσο στα πλαστικά, όσο και στα μεταλλικά τους μέρη, ικανοποιεί απόλυτα, ενώ τα πάντα δείχνουν καλοβιδωμένα και στις δύο περιπτώσεις. Χαρακτηριστικό του τελευταίου είναι και το γεγονός ότι τίποτα πάνω στις μοτοσικλέτες δεν τρίζει, όσο κακής ποιότητας και αν είναι το οδόστρωμα. Η αίσθηση ποιότητας μεταφέρεται και δια της αφής από τα χειριστήρια στο τιμόνι, τόσο στο CBR, όσο και στο Ninja.
Πιο αιχμηρή, μαύρη και με περισσότερα ανοίγματα η καρίνα του CBR.
Από την άλλη αυτή του Ninja είναι πιο φαρδιά και ενιαία και αφήνει λιγότερα μηχανικά μέρη σε κοινή θέα.
Οι σέλες και στις δύο περιπτώσεις είναι άκρως ικανοποιητικές για τον αναβάτη. Στο CBR, ο συνεπιβάτης θα βολευτεί καλύτερα εξαιτίας των πρακτικών χειρολαβών.
Τα όργανα του Honda που κινούνται στο πνεύμα της εποχής, τόσο από την πλευρά της σχεδίασης, όσο και από την παροχή πληροφοριών. Το βράδι, ο φωτισμός τους προσδίδει μια ιδιαίτερη καλαισθησία.
Τα όργανα του Kawasaki με τη λευκή πλάκα είναι κλασικής σχεδίασης με ευδιάκριτες ενδείξεις. Απουσιάζει ο δείκτης καυσίμου αλλά και ένα ψηφιακό ρολόι.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 106478 αναγνώστες
