Aν κάποιος δεν έχει οδηγήσει τη Himalayan, ο κινητήρας της Guerilla θα του είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Στη νέα εποχή της Royal Enfield δεν έχουν πια θέση ράθυμοι «κλασικοί» κινητήρες που πρέπει να τους ζορίσεις για να αποδώσουν, αλλά για έναν μονοκύλινδρο 452 κ.εκ. που χαίρεται να στροφάρει και βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο στοιχείο του όσο η βελόνα του στροφομέτρου τείνει προς τα κόκκινα. Έτσι οι 40 ίπποι αποδίδονται ψηλά, στις 8.000 σ.α.λ., και τα 4 kgm ροπής στις 5.500 σ.α.λ. επιτρέποντάς μας να μετρήσουμε επιτάχυνση 0-100 σε 6,5 δευτερόλεπτα και ρεπρίζ 60-120 σε 7,2 δευτερόλεπτα. Παρόλο που η μοτοσυκλέτα δοκιμής είχε μόλις συμπληρώσει τα 1500 χλμ και παρόλο που ο λεβιές του κιβωτίου είναι σχεδιασμένος με τρόπο που πλήγωνε τη ραχιαία επιφάνεια του αριστερού μας ποδιού, το κιβώτιο ήταν θετικό και δεν χρειάστηκε ποτέ ούτε να αμφιβάλλουμε για το αν κούμπωσε η ζητούμενη σχέση ούτε να προσπαθήσουμε για να βρούμε τη νεκρά. Λόγω της μονοκύλινδρης φύσης του, το σύνολο είναι αρκετά διστακτικό σε ρυθμούς περιστροφής κάτω από 3.000 σ.α.λ. αλλά ο συμπλέκτης είναι μαλακός και επιτρέπει καλό έλεγχο του πατιναρίσματος. Επίσης καλό έλεγχο στις χαμηλές στροφές υπόσχονται τα δύο προγράμματα οδήγησης, Eco και Performance, τα οποία ίσως και να μην ήταν απαραίτητα, μιας που αφενός το πρώτο μειώνει την ευαισθησία του δεξιού γκριπ στις χαμηλές στροφές με τρόπο «αφύσικο» και αφετέρου στο Performance η ευστροφία του κινητήρα ξεδιπλώνεται μεν δυνατά αλλά και ομαλά και προβλεπόμενα. Έτσι, η Guerilla επιτυγχάνει πραγματική κατανάλωση 3,6 λίτρα/100χλμ σε μεικτό κύκλο και 4,5 στο ταξίδι, ενώ με πολύ ελαφρύ χέρι μπορεί να πέσει και κάτω από τα 3 λίτρα/100χλμ.
