Ώρα για scooter;

• Διαβάστηκε από 5095 αναγνώστες
• Ημερομηνία δημοσίευσης: 18/9/2012

Ήρθε η ώρα να πουλήσω κι εγώ τη μοτοσικλέτα μου. Οι λόγοι; Την είχα αγοράσει με σκοπό να ταξιδέψω μαζί της, αλλά η εποχή κι οι ανάγκες άλλαξαν.

Tweet

Άλλα έξοδα έχει μια τετρακύλινδρη τουριστική μοτοσικλέτα εξακοσίων κυβικών, και άλλα ένα παπί ή ένα scooter. Άλλο είναι το τέλος ταξινόμησης, άλλη κι η οδική ασφάλεια. Ακόμα θυμάμαι τον ασφαλιστή μου να μου λέει: «μα δεν θέλεις και κλοπής μαζί; Δεν είναι μεγάλο πρόσθετο έξοδο. Κι αν όχι κλοπής τότε σίγουρα θέλεις μια οδική βοήθεια, αν μείνεις στα βουνά από ηλεκτρικά, ποιος θα σε μαζέψει;».

Άλλα είναι τα έξοδα service, άλλα τα αναλώσιμα (όσοι ξοδεύουν 300άρες για ένα ζευγάρι street ελαστικά, σίγουρα καταλαβαίνουν). Φυσικά, άλλη είναι και η κατανάλωση βενζίνης. Κουράστηκα να πηγαίνω στο ρελαντί, και παρόλα αυτά να βλέπω μην πέφτω κάτω από τα 5lt/100χλμ.. Αρκετά όμως με την εισαγωγή. Η απόφαση ελήφθη μετά από ώριμη σκέψη.

Ώρα λοιπόν να σκεφτώ με τι θα αντικαταστήσω τη μοτοσικλέτα μου. Οι ανάγκες μου; Αστική μετακίνηση. Κάτι μικρό και χαριτωμένο, οικονομικό και προσιτό, για να με πηγαίνει σπίτι-δουλειά, και πάλι σπίτι. Ταυτόχρονα, θέλω και μια σχετική ασφάλεια στο δρόμο. Έτσι αποκλείω τα πενηντάρια, και βάζω ελάχιστο όριο τα 125. Μέχρι πρότινος σκεφτόμουν να πάρω ένα παπί 125 κυβικών. Γνώριμο μέσο, καθώς έχω φάει παπί στο παρελθόν με το κουτάλι. Όμως μετά από αναρίθμητες δοκιμές scooter στο περιοδικό, έχω αρχίσει και σκέφτομαι να αλλαξοπιστήσω. Μήπως θα ήταν προτιμότερο για τις ανάγκες και… την ηλικία μου (σεβασμός παρακαλώ), ένα scooter, το πολύ μέχρι 200 κυβικά; Είναι αστείο να σκέφτομαι πως ακόμα και ένας αναβάτης, συντάκτης στο επάγγελμα, χάνει τα αυγά και τα πασχάλια όταν φτάνει η ώρα της επιλογής προσωπικού δικύκλου συμβίωσης.

Το παπί είναι σίγουρα πιο οικονομικό. Είναι όμως τόσο οικονομικότερο, ώστε να αξίζει να χάσω τις ανέσεις που προσφέρουν τα scooter; Ή τους αποθηκευτικούς χώρους; Και ποιος είμαι εγώ για να χρειάζομαι αποθηκευτικούς χώρους; Τόσα χρόνια δεν είχα μάθει να φορτώνω 15 σακούλες στο τιμόνι, όταν πήγαινα στο super market; Ναι, καλά το είπες. Τόσα χρόνια… πριν. Για… σκέψου πόσο ωραίο είναι να έχεις πάντα αδιάβροχα, κλειδαριά, και κάποιο φούτερ για τις κρύες νύχτες κάτω από τη σέλα, αντί να κουβαλάς εκείνη την καταραμένη τσάντα στους ώμους; Σκέψου τα στεγνά πόδια στη βροχή, τη ζελατίνα που κρατάει τον κορμό σου ανέπαφο στο κρύο… σκέψου το αριστερό σου πόδι, που δεν χορεύει κλακέτες στις ταχύτητες. Φαντάσου να πάρεις και καμιά κουβερτούλα… Πω πω… ωραία που ακούγονται όλα αυτά. Μήπως ήρθε η ώρα λοιπόν; Η ώρα για scooter; Βρε για δες πώς αλλάζει ο άνθρωπος!

Κώστας Γκαζής