Μπορεί πλέον και η Moto Guzzi να εγκαταλείπει σιγά - σιγά το «οχυρό» του ξηροκάμπανου, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι μοτοσυκλέτες της έχασαν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Πατάς τη μίζα και αμέσως αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος (και ο χαρακτηριστικός κραδασμός που γεννάει αυτή η διάταξη κινητήρα) σε πλημμυρίζουν.
Ξεκινώντας από την πόλη, αν και δεν είναι αυτός ο βασικός ρόλος της Stelvio, θα δεις ότι δεν σε προβληματίζει στην κίνηση, καθώς το ψηλά τοποθετημένο τιμόνι περνάει πάνω από τους περισσότερους καθρέπτες και το κόψιμό του είναι επαρκέστατο για να επιτρέψει τους ελιγμούς. Όμως όπως αναφέρει και ο τίτλος, η Stelvio είναι ένας αλπικός ταξιδευτής και έτσι πρέπει να βγεις εκτός πόλης για να δεις τα πραγματικά χαρίσματά της. Η λειτουργία του κινητήρα είναι ιδανική για αυτές τις περιστάσεις και – ειδικά με το Riding Mode Tour – θα δεις τη μοτοσυκλέτα να καταπίνει με άνεση τα χιλιόμετρα. Κραδασμοί και τριγμοί είναι γενικά απόντες και μόνο μετά τα 150 χλμ./ώρα θα αρχίσουν να εμφανίζονται οι πρώτοι – όχι σε ενοχλητικό βαθμό. Η σέλα είναι άνετη, ενώ το ύψος της στα 830mm σε βάζει αρκετά μέσα στη μοτοσυκλέτα και επιτρέπει σε μεγάλη πληθώρα αναβατών να πατούν με άνεση στο έδαφος και να διαχειριστούν τα 246 κιλά της Stelvio (με γεμάτο ντεπόζιτο). Το μόνο πρόβλημα σε όλο αυτό έγκειται στη θέση του τιμονιού σε σχέση με τη σέλα. Εξαιρετικό για όρθια οδήγηση αλλά στην πλειοψηφία του οδηγικού χρόνου – όπου ο αναβάτης θα είναι καθιστός στη σέλα – τα χέρια βρίσκονται σχετικά ψηλά, με αποτέλεσμα να «φορτίζονται» νωρίτερα. Η κατάσταση σώζεται κάπως από την ύπαρξη του Cruise Control, που επιτρέπει την εναλλάξ ξεκούραση των χεριών στις μεγάλες διαδρομές, όμως το ιδανικό θα ήταν η σέλα να βρισκόταν 5 εκατοστά ψηλότερα. Τόσο χρειάζεται για να έρθουν τα χέρια σε μια πιο φυσική θέση, χωρίς ταυτόχρονα να χαλάει η γωνία των ποδιών στα μαρσπιέ.
Ξεπερνώντας αυτό, η Stelvio είναι μια μοτοσυκλέτα που άνετα θα σε συνοδεύσει στο ταξίδι, καθώς μπορεί να χειριστεί με άνεση την εθνική αλλά και τους επαρχιακούς δρόμους και δρόμους όπως το Stelvio Pass, από όπου πήρε το όνομά της. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι ότι δεν μπαίνει πρόθυμα στη στροφή, όμως με το που συνηθίσεις λίγο τη γεωμετρία της (που είναι λίγο πιο «αργή» από αυτή του Mandello), θα τη δεις να βουτάει άνετα και να μην σου προκαλεί κανένα πρόβλημα ή ανησυχία στην αλλαγή κατεύθυνσης. Η μέση κατανάλωση κυμαίνεται στα 6,6 λίτρα ανά 100 χλμ., με διακυμάνσεις ανάλογα με το Riding Mode που χρησιμοποιείς, ενώ σε συνθήκες ταξιδιού με το Tour Mode, έπεσε στα 5,85 λίτρα, κάτι που σημαίνει ότι η Stelvio μπορεί να ταξιδέψει λίγο πάνω από 350 χιλιόμετρα πριν το ντεπόζιτο των 21 λίτρων χρειαστεί γέμισμα. Οι αναρτήσεις αποσβένουν ικανοποιητικά τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, ενώ η δυνατότητα ρυθμίσεων εμπρός και πίσω σου επιτρέπει να την «εξατομικεύσεις» ανάλογα με το αν ταξιδεύεις μόνος, με συνεπιβάτη, φορτωμένος κλπ. Τα φρένα από την άλλη είναι από τα πιο δυνατά (και πιο «συνεπή») της κατηγορίας με μόνο αρνητικό την λειτουργία του ABS.
