Θυμάμαι όταν το τηλεοπτικό κανάλι Alter έπνεε τα λοίσθια, με τους εργαζόμενους να έχουν κάνει κατάληψη. Τότε, από τη συχνότητα του σταθμού, έπαιζε ασταμάτητα ένα… επαναστατικό τραγουδάκι με τους στίχους «μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω». Το θυμήθηκα, λόγω της προβληματικής συμπεριφοράς και της σχιζοειδούς προσωπικότητας του τυπικού Έλληνα αναβάτη.
Μόλις αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε το χάος και την αταξία που επικρατεί γύρω μας, μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, οι πρώτες μας αντιδράσεις είναι α) να εξαγριωνόμαστε και β) να αντιδρούμε σαν κακομαθημένα παιδιά.
Με την εφηβεία έρχεται η φιλοσοφική ερώτηση «γιατί με φέρατε σε ένα τέτοιο κόσμο;» για να περάσει στην αναζήτηση ευθυνών -πάντα στους άλλους. Καταλήγουμε στο «θα σου δείξω τώρα εγώ!» Έτσι, πολλοί αναβάτες δικύκλου θεωρούν πως, οι νόμοι, σαν γενικότερη έννοια, είναι πάντα άδικοι και οφείλουμε να τους παραβαίνουμε.
«Δεν κοιμάται κανείς στη γειτονιά, αν δεν κοιμηθώ πρώτα εγώ», έλεγα περήφανος στα 18 μου, όταν γκάζωνα με το δίχρονο KDX 200 το βράδυ. Μετά, πήρα το RG 500 και άρχισα τις βόλτες στα λιμανάκια. Ποια κόκκινα φανάρια; Αυτά είναι για τους άλλους. Κόντρες; Εννοείται. Είμαι ικανός, είμαι γρήγορος, είμαι και ασφαλής -οι νόμοι είναι περιοριστικοί, ενώ αφορούν στα πρόβατα. «Οι άλλοι φταίνε που δεν μου έφτιαξαν πίστα MotoGP στην Αθήνα!Δεν φταίω εγώ που θέλω να… εκτονωθώ!» Θόρυβος; Δεν είναι θόρυβος, είναι μουσική στα δικά μου τα αυτιά. Και θα την ακούσεις κι εσύ, θες δε θες!
Έτσι είναι η εφηβική και μετεφηβική ψυχοσύνθεση. Ένα μείγμα καλοπροαίρετης ορμής και θέλησης να τα σαρώσει όλα, μαζί με μια ελαφρώς μπερδεμένη αντίδραση απέναντι στα πάντα, με άγνοια κινδύνου και περιφρόνηση των νόμων, με μια επαναστατικότητα που ψάχνει να βρει στόχο, με μια συγκαλυμμένη όρεξη για αυτοπροβολή και με θέληση να αφήσει κανείς το στίγμα του. Δυστυχώς, το στίγμα αυτό πολλές φορές δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ενοχλητικός λεκές. Και το αστείο είναι πως ο λεκές αυτός είναι… στο πέτο σου, κι έτσι εσύ δεν τον βλέπεις με τίποτα. Μέχρι να περάσουν τα χρόνια και να αλλάξεις μπλούζα.
Στην πορεία του χρόνου, άλλαξαν οι ανάγκες και οι προτεραιότητες μου. Έπιασα δουλειά κι ήθελα να κοιμηθώ το βράδυ; Ξέχνα το! Είχε πάρει σειρά η επόμενη φουρνιά κάφρων. Κάποιος άλλος πιτσιρικάς που δεν τον έπιανε ύπνος, πέρναγε έξω από το σπίτι μου με τον πυροσωλήνα του να σηκώνει 500 ντεσιμπέλ. Ξανά και ξανά. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε μια μέρα στη δουλειά, όταν ένας συνάδελφος μου έκανε παρατήρηση για το δικό μου μηχανάκι! Τον ενοχλούσε κι αυτόν ο θόρυβος. Για δες! Ήμουν κι ΕΓΩ ένας από τους κάφρους που... με ενοχλούσαν, και δεν το είχα καν καταλάβει! Έπαθα σοκ από τη συνειδητοποίηση. Κάποιες άλλες φορές τρόμαξα με τον ανώνυμο αναβάτη που πέρναγε τα κόκκινα σαν πράσινα, και έφριξα με δυο αναβάτες που με πέρασαν στον πόντο, κάνοντας κόντρα μεταξύ τους.
Τελικά τι συνέβαινε; Με είχαν πάρει τα χρόνια και δεν μπορούσα πια να… καταλάβω τους νέους αναβάτες; Μπούρδες! Τους καταλάβαινα, και μάλιστα πολύ καλά. Απλώς είχα πλέον εντρυφήσει και ασπαστεί διαδοχικά και τις δυο απόψεις. Τόσο την εφηβική άποψη του «όλοι μου χρωστάνε, βγαίνω να εισπράξω», αλλά και της μετέπειτα άποψης του «όχι μόνο δεν μου χρωστάει ο άλλος, αλλά ταυτόχρονα η συνύπαρξη απαιτεί σεβασμό απέναντι του»! Ναι, σεβασμό στον άλλο, που μπορεί να μην τον καταλαβαίνω καθόλου! Τον άλλο που ζει διαφορετική ζωή από εμένα, και τον περιφρονώ για αυτό.Τον άλλο όμως που σαν άνθρωπος απαιτεί τα βασικά δικαιώματα του ύπνου, της ψυχικής ηρεμίας, και της σωματικής του ακεραιότητας.
Ποια είναι η ευθύνη όσων έχουν αντιληφθεί και τις δύο παραπάνω απόψεις; Να μαθαίνουμε στους νέους αναβάτες την ουσία που βρίσκεται πίσω από τη νομοθεσία, και να τους βοηθούμε να κατανοούν τις αιτίες και τις ανάγκες πίσω από τους περιορισμούς σε ταχύτητα, θόρυβο και κόντρες στους δρόμους. Να προσφέρουμε, όποτε μπορούμε, σωστές διεξόδους εκτόνωσης, σε όλους όσοι τη χρειάζονται (χωμάτινες και ασφάλτινες πίστες, οργανωμένοι αγώνες, κλπ). Κι όσον αφορά στα δήθεν… χρωστούμενα, να βοηθούμε τους νέους να ωριμάζουν νωρίς, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων τους.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;