? ????? ??? ????? ???????????!

Ο καιρός άρχισε να μας δείχνει το καλοκαιρινό του πρόσωπο και οι μοτοσικλετιστές δεν έχουν να αντιμετωπίσουν βροχή και κρύο. Είναι λόγος, όμως, αυτός, να αφήσουν τον εξοπλισμό τους στο σπίτι;

Λίγο πριν ξεκινήσω να γράφω αυτές τις γραμμές, διάβαζα ένα άρθρο, στο οποίο ο συγγραφέας υποστήριζε το εξής: πάνω στη μοτοσικλέτα, το θέμα δεν είναι αν θα πέσεις, αλλά πότε θα πέσεις. Και όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις καθημερινά, τόσο πλησιάζει αυτή η δυσάρεστη για όλους στιγμή. Η αντίληψη αυτή είναι – μέσα στην απαισιοδοξία της – αληθής και έχει να κάνει, όχι τόσο με τις ικανότητες του αναβάτη, αλλά με την απροσεξία ή ανικανότητα των γύρω του. Με λίγα λόγια, όσο προσεκτικός κι αν είσαι, δε μπορείς να προσέχεις και για όλους όσους σε περιτριγυρίζουν με τα αυτοκίνητά τους.

Είμαστε καταδικασμένοι, λοιπόν, ως μοτοσικλετιστές, να φροντίσουμε τα τραύματά μας από μια πτώση; Όχι. Γιατί η πτώση μπορεί να έρθει, αλλά οι επιπτώσεις της (τουλάχιστον στο σώμα μας) μπορούν να αποφευχθούν με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Γιατί ο εξοπλισμός δεν είναι σχεδιασμένος μόνο για να μας προστατεύει από τον καιρό, αλλά κυρίως για να μας προφυλάσσει από τις συνέπειες μιας πτώσης. Και για το λόγο αυτό, η ζέστη δεν αποτελεί δικαιολογία, για να τον αφήσουμε στο σπίτι.

Ας ξεκινήσουμε με το κράνος λοιπόν, του οποίου η χρήση είναι παντελώς αδιαπραγμάτευτη. Ειδικά, όταν τα θερμόμετρα αρχίσουν να αγγίζουν τους 40 βαθμούς, ο ιδρώτας μέσα στο κράνος θα αποτελεί καθημερινό φαινόμενο – όσο καλά κι αν αερίζεται αυτό. Σε καμιά περίπτωση, όμως, αυτό δεν αποτελεί λόγο για να μην το βάλουμε (ή να το βγάλουμε για τα επόμενα 100 μέτρα, έτσι, για να μας χτυπήσει λίγο ο αέρας). Το κράνος δεν το φοράμε για να εξασφαλίσουμε την άνεσή μας, αλλά τη ζωή μας σε περίπτωση ατυχήματος. Το ίδιο συμβαίνει και με το μπουφάν. Αν ο καιρός ήταν εκείνος που προσδιόριζε πότε θα φοράμε το μπουφάν μας, αυτό δε θα είχε προστατευτικά, αλλά… ανεμιστηράκια! Εξάλλου, σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν διάτρητα καλοκαιρινά μπουφάν που φροντίζουν ώστε να μη νιώθουμε πως οδηγούμε μέσα σε μια σάουνα.

Τρομερά παρεξηγημένα, όσον αφορά στην αναγκαιότητά τους είναι και τα γάντια, τα οποία φοράμε πρωτίστως για την προστασία μας. Σε περίπτωση πτώσης, τα χέρια είναι το πρώτο μέλος του σώματος που το μυαλό μας θα στείλει ενστικτωδώς προς την άσφαλτο. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να είναι προστατευμένα. Ένα ζευγάρι ελαφριά γάντια με όλα τα κατάλληλα προστατευτικά προστατεύει επαρκώς, χωρίς να ζεσταίνει τον αναβάτη. Την ίδια λειτουργία επιτελεί κι ένα ζευγάρι μποτάκια. Πλέον, πολλοί κατασκευαστές έχουν καταφέρει να σχεδιάσουν μποτάκια για μοτοσικλετιστές που δε διαφέρουν και πολύ από ένα ζευγάρι πολιτικά. Έτσι, ο αναβάτης παραμένει άνετος και κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού και, παράλληλα είναι κατάλληλα προστατευμένος.

Εκτός όμως από τη ζέστη, προκύπτει, βέβαια, κι άλλο ένα θέμα: το οικονομικό. Γιατί ήδη έχουμε ξοδέψει ένα σημαντικό ποσό στον χειμερινό μας εξοπλισμό. Πρέπει τώρα να ξοδέψουμε κι άλλα χρήματα για δεύτερο μπουφάν, δεύτερο ζευγάρι γάντια και νέα μποτάκια; Δυστυχώς ή ευτυχώς, πρέπει. Γιατί η ασφάλεια στη μοτοσικλέτα μας είναι ό,τι πιο σημαντικό. Κι αν σκέφτεστε ότι, πλησιάζουν οι διακοπές και τα ατελείωτα (και επικίνδυνα) μποτιλιαρίσματα θα αραιώσουν -οπότε οι κίνδυνοι είναι λιγότεροι- ξανασκεφτείτε το. Διότι, οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι παραμονεύουν όταν όλοι χαλαρώνουν και δεν έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα.

Μπορείτε, λοιπόν, να πείτε με σιγουριά πως η δική σας στιγμή να πέσετε δεν πρόκειται να έρθει κάποιο καλοκαίρι; Μπορείτε να το ρισκάρετε, καβαλώντας… γυμνοί τη μοτοσικλέτα σας;