Μπορεί να μην είμαι ο Antoine Meo (εντάξει, σίγουρα δεν είμαι ο Meo), όμως η Ducati Desert X Rally είναι για όλους ταυτόχρονα και «πολιτική» και «πολεμική». Ανεβαίνοντας πάνω της θα βρεις αμέσως μια πολύ φυσική θέση οδήγησης, τόσο καθιστός όσο και όρθιος, με το σχεδιασμό του ντεπόζιτου να επιτρέπει στα γόνατα να «κλειδώσουν» όπου θέλεις.
Ξεκινώντας από τα «ξενέρωτα» και βγάζοντας από τη μέση ένα βασικό ερώτημα. Μπορεί η Desert X Rally να είναι η καθημερινή σου μοτοσυκλέτα; Η απάντηση είναι αβίαστα ναι. Αν δεν σε ενοχλεί η ζέστη που βγάζει ο κινητήρας (σε συνθήκες πόλης και στο σταμάτα ξεκίνα), τότε θα καταφέρεις να ελίσσεσαι με περίσσια άνεση στην καθημερινότητα πάνω στη σέλα της. Το τιμόνι είναι τοποθετημένο αρκετά ψηλά (όλη η μοτοσυκλέτα είναι γενικά ψηλή) και περνάς με άνεση πάνω από τους καθρέπτες των περισσότερων αυτοκινήτων, το κόψιμο του τιμονιού είναι κάτι παραπάνω από επαρκές και η ύπαρξη ροπής από χαμηλά σε συνδυασμό με τον συμπλέκτη ολίσθησης κάνουν τη ζωή στο σταμάτα ξεκίνα των πόλεων πολύ εύκολή. Τα κιλά της είναι διαχειρίσιμα με άνεση, πέραν των επιτόπιων μανουβρών, όπου οι αναβάτες κάτω του 1.80 θα ζοριστούν σε αυτό το σημείο. Το επόμενο ερώτημα είναι: Πρέπει να είναι η Desert X Rally η καθημερινή σου μοτοσυκλέτα; Γιατί όχι; Η σχετικά χαμηλή της κατανάλωση (για την κατηγορία), μαζί με τα μεγάλα διαστήματα σέρβις (κάθε 15.000 χλμ. ή δύο χρόνια και έλεγχος βαλβίδων κάθε 30.000 χλμ.) σε κάνουν να «ξεχνιέσαι» και να μπορείς με άνεση να την χρησιμοποιείς κάθε μέρα, ακόμα και για απλό Commuting (κάτι το οποίο είναι Overkill – δισκάρα των Motörhead - βέβαια). Όμως δεν είναι η πόλη και η καθημερινότητα το κύριο πεδίο δράσης της Desert X Rally. Η «κυρία» αυτή απολαμβάνει τις Κυριακές, τη λάσπη, τις πέτρες, τους ανοικτούς δρόμους και τις στροφές των βουνών με την ίδια ευκολία και χάρη. Εδώ θα δεις και τις αναρτήσεις της KYB να παίρνουν φωτιά, αξιοποιώντας το κάθε ευρώ που έδωσαν KYB και Ducati για να τις αναπτύξουν. Ξεκινώντας από τους ανοικτούς δρόμους, η σταθερότητά της είναι απαράμιλλη για μοτοσυκλέτα με 21” τροχό μπροστά και τακουνάτα ελαστικά, ακόμα και σε υψηλές ταχύτητες – στις οποίες μπορεί να σε ταξιδεύει χωρίς κανένα πρόβλημα για ώρες. Βγαίνεις από την εθνική (επιτέλους διάολε) και μπαίνεις στον επαρχιακό για να ανέβεις στο βουνό. Αρχίζεις και παίζεις στις στροφές ενώ ταυτόχρονα αναρωτιέσαι: «Είναι όντως 211 κιλά αυτό ή κάτι διάβασα εγώ λάθος στα τεχνικά χαρακτηριστικά;». Συμπεριφέρεται σαν μοτοσυκλέτα αρκετά λιγότερων κιλών (και σαν μοτοσυκλέτα που φτιάχτηκε για άσφαλτο) χάρη στην εργονομικά σωστή κατανομή που έχει κάνει η Ducati, καθώς και στην επιλογή υλικών που την ελαφραίνουν στα καίρια σημεία. Παίζεις λοιπόν όσο τραβάει η ψυχή σου, με τη σιγουριά που σου δίνουν οι αναρτήσεις της KYB και τα φρένα της Brembo και μετά φτάνεις στο χώμα. Μπορεί να μην πήγαμε στο Erzberg (αυτή μπορεί και το έχει αποδείξει, εγώ δεν ακολουθώ), όμως και στις εδώ χωμάτινες διαδρομές ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη σου. «Μα, μα αυτή η μοτοσυκλέτα δεν με χρειάζεται. Πάει και μόνη της!» Τεράστιες διαδρομές καλομελετημένων αναρτήσεων, μια κατανομή που φορτίζει το μπροστινό όσο πρέπει για να μην το νιώθεις «βάρκα στο γιαλό» ούτε όμως βαρύ και απρόθυμο και μια θέση οδήγησης που μοιάζει τόσο φυσική όσο το να αναπνέεις συμβάλλουν στο να πάρεις τα μέγιστα των δυνατοτήτων σου, όποιες και αν είναι αυτές, από την Desert X Rally.
